創設者 (Kurucular)

Kurucular

  Bu dünyadaki insanlar doğduğu zaman zeka seviyesi; Çok düşük, düşük, normal, yüksek ve çok yüksek olmak üzere sağ kolunda yazar. Sol kolunda da kariyeri yazar. Eğer doğan insanın kolları yok ise bunlar bacaklarında yazar. Eğer doğan insanın hem kolları hem de bacakları yok ise, o insan halk tarafından ucube kabul edilir ve dışlanır.  

Hikayem hem kolları hem de bacakları olmadan doğan bir adam ile ilgili. Bu adam doğduğunda, diğer kolsuz veya bacaksız (veya ikisi birden) insanlara yaptıkları gibi; ona takma kollar ve bacaklar taktılar. Bu takma kollar ve bacaklar tabii ki yeterli değildi fakat güçlükle de olsa hayatını devam ettirmesine yetiyordu. Sağ kolda "Çok düşük", sol kolda ise "İşsiz" yazıyordu. Neyse ki bu adamın onu çok seven bir kız kardeşi var ve ona oldukça iyi bakıyor.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Her zamanki günlerden biriydi, evde kardeşinin işten dönmesini bekliyordu. Kardeşi çok geç kalmıştı. Çıkıp kardeşini aramalı mıydı? Bunu düşünürken kapının açıldığını duydu ve hızlıca kapıya gitti. Gelen kardeşiydi. İçi rahatlamıştı. Sonra kardeşinin yanındaki adamı gördü; Uzun boylu, zayıf, açık kahverengi saçları ve ela gözleri vardı. Dar kot bir pantolon, yakası açık beyaz bir gömlek ve beyaz spor ayakkabılar giyiyordu. "Ağabey, bu kişi benim yeni sevgilim; Naoki. Okazaki Naoki. Naoki, bu da benim ağabeyim Daiki" diyerek ikisini tanıştırdı Manami. "Ayrıca Naoki'nin sağ kolunda yüksek, sol kolunda ise bilmem ne şirketinin başkanı yazıyor, o şirketin adını hep unutuyorum. Naoki, ağabeyim kolları ve bacakları olmadan doğdu." Naoki; "Tanıştığımıza memnun oldum Daiki-san" sesi çok güzeldi ve kibarca konuşuyordu. "Ben de" diye yanıtladı onu Daiki."

Yıllar yıllar sonra Manami ile Naoki evlendi ve başka bir eve taşındılar, Naoki çalıştığı şirketin başkanı oldu ve kardeşi ile ikisi mutlu mesut yaşamaya başladılar. Bir gün Daiki kardeşini ziyarete gittiğinde Naoki onunla baş başa konuşmak istedi. Ona artık Manami ile çok sık görüşmezse Manami'nin yararına olacağını, dedikodular çıktığını, Daiki ile her buluştuğunda insanların Manami'nin de aslında sakat olmasından şüphelendiğini ve bu şüphelerin gittikçe büyüyüp Manami'ye zarar vermeye başladığını söyledi. Manami'nin zeka seviyesi yüksekti ve kariyerinde ressam olmak vardı ama bu dedikodular yüzünden o da halk tarafından dışlanmaya başlamıştı. Daiki Naoki'nin haklı olduğunu düşündü ve Manami'ye seyahate çıkacağını söyleyip şehirden ayrıldı.

***

Yolda yürüyordu. Her zamanki gibi bu şehirde de bir şey bulamamıştı. Az ötedeki dükkanın önünde bir kalabalık gördü, merak edip oraya gitti; hem kolları hem de bacakları takma olan bir adam, çeşitli müzik aletleri satan bir dükkanın önünde gitar çalıyordu, hem de oldukça başarılıydı. Oturup adamı dinlemeye başladı. Birkaç saat sonra, adam toparlanmaya başladı ve kalabalık dağıldı, gidip adamın yere koyduğu şapkasına bir miktar para attı; 

-Merhaba, benim adım Akio, müziğinizi çok beğendim ve sizi tebrik etmek istedim, ama nasıl takma kollar ile bu kadar güzel gitar çalabiliyorsunuz merak ettim doğrusu.

+Tanıştığımıza memnun oldum Akio-san, benim adım Daiki. Çok küçüklüğümden beri gitar çalıyorum, sanırım o yüzden bu kadar ustalaşabildim.

-Bu harika! Bir şey daha sormak istiyorum; hiç "keşke kollarım ve bacaklarım olsaydı" diye düşündüğünüz oluyor mu?

+Hayır, açıkçası ben, şanslı olduğumu düşünüyorum. Şayet eğer kollarım ve bacaklarım olsaydı, benim de kaderim o kollarda belirlenecekti ve ben belki şu an gitar çalamıyor olacaktım. Ama bu sayede istediğimi yapabiliyorum.

-Çok haklısınız, ben şahsen, bu kader belirlenmelerinden çok sıkıldım ve bunu engellemenin bir yolunu arayıp duruyorum, ama henüz hiç bir ipucu bulamadım.