Bazen susarsın,kuracak cümle bulamzsın,kaybedersin bütün kelimelerini,aramak istemezsin. Canın yanar çünkü,geçmişte yaşadıkların gelir aklına ve yine susarsın. Aklın ,başına gelmiştir çoktan başlarsın "keşke"lere,keşke dersin. O kadar sevmeseydim,o kadar güvenmeseydim,o kadar canım yanmasaydı,keşke boşverseydim dersin."Keşkeler"bitmez,yine susarsın ve yüzünde acı bir gülümseme oluşur. Elinden sabretmekten başka birşey gelmez. Herşeyi boş veririsin bu sefer,korkarsın,güvenemezsin kimseye,güvenmek istemezsin. Ama kimse bilmez korkak kalpler daha çok sever,herşeye rağmen...
Bırak korksun kalbin ama canın yanmasın,açılmasın kanayan yaraların,sarmasın bir başkası"BAZI YARALAR SARDIKÇA KANAR" demiş Kahraman TAZEOĞLU. Yaranı sararken kanatan değil,kanatarak saranalar olsun yanında...
