Merhaba arkadaşlar size gerçekten yaşadığım bir olayı anlatacağım. Buna bende inanamıyorum, çünkü o kadar çok korku hikayesi okudum ki bana saçma gelmişti.
Ama artık ne kadar korkunç bir şey olduğunu çözdüm.
Evet şimdi,
Ben 7. sınıfa gidiyorum ve bu sömestr tatilinde olan bir olay. Bir aralar kardeşimi çok iyi jimnastik yapabiliyor diye ve esnek olduğu için spor salonuna yazdırmıştı annem, bu benim için iyi olmuştu ama evde yalnız kalıyordum. Çünkü oraya kadar yürüyecek gücüm yoktu. Üstelik çok ödev ve çalışacağım dersim vardı. Annem kardeşimi yazdırdığı gün beni tembihlemişti. "Kızım kimseye kapıyı açma, ben kapıyı kilitleyip gideceğim" diye. Bende "Tamam" demiştim. Annem çıkarken haber vermişti ben çalışma odamdaydım. Annemin ve kardeşimin çıktığını duymuştum zaten. Sonra aradan yarım saat geçti. Artık ders çalışmaktan çok yorulmuştum, ben de salona geçip kitap okudum. Ta ki mutfaktan gelen dolap sesini duyduğum anda birden yerimden sıçramıştım. Ne olduğunu çok merak ettim.
Ama gitmeye korkuyordum. Kanepeye iyice büzüştüm ve sesin gitmesini umdum. Çünkü böyle bir şeyin olacağına inanmıyordum. Kitabımı okumaya devam ettim. Dolabın sesi durmuştu. Çok susamıştım, ne yazık ki yine de mutfağa gitmemeye karar verdim. Giriş kapısının önünde duran okul çantamdan suyumu aldım. Oraya kadar gitmek bile bir cesaret bence. Aldığım gibi salona koşmuştum. Salonun kapısını kapattım ve televizyonu açtım. Kumandayı bulamamıştım. Televizyonu kapattım ve kumandayı aramaya başladım. Koltukların kenarlarına ve köşelerine baktım. Hiç bir yerde yoktu kumanda. Sonra çok hızlı bir şekilde koşarak odama gittim. Yatağıma zıpladım ve yorganın altına girdim. Kalbim çarpıyordu artık dayanamıyordum. Nefes nefese kalmıştım ve üstelik terlemiştim.
Yorganın altından çıktım ve bir de ne göreyim dolabımın kapakları açılmış. Rüzgar yaptı sanmıştım çünkü pencerede açıktı. Ama rüzgarın yapmadığını sonradan anladım. Çünkü rüzgar yapmış olsaydı sadece benimkiler değil kardeşiminkilerde açılırdı. 1 saat geçtikten sonra annem ve kardeşim geldi. Ben çok mutlu olmuştum. Koşarak kapının önüne gittim. Annem "Ne oldu kızım, nefes nefese kalmışsın?" dedi. Ben " Annecim iyiki geldin" dedim. Annem çok şaşırmıştı. Annemi salona aldım ve olup bitenleri anlattım. Annem çok gülmüştü. Oysa bunlar gülünecek şeyler değildi. Annemle beraber mutfağa girdim. Mutfakta her şey bıraktığımız gibi duruyordu. Daha sonra dolabı göstermek için annemi odama çağırdım. Annem odaya gelmişti ama dolap kapakları kapalıydı. Aklım durmuştu bu nasıl olabilirdi. Annem "Saçma sapan şeyler izlersen sonucu böyle olur kızım" dedi.
O günden sonra kardeşimin sporuna hep birlikte gittik...
