~•~ Chapter One ~•~
Shawl
Agad siyang nataranta sa nakita. Pero higit pa doon, isang boxer shorts lang ang suot ng lalaki. Jusko! Nakaboxers lang ito. Sinaway niya ang sariling pag-iisip. You're only 16 years old Ally! What's with you! This is not important. Mas importante yung nakita mong duguan niyang paa.
"Fuck!", sigaw ulit nito. Binalingan niya ulit ang lalaki this time. He saw her. She froze as their eyes meet. Hindi niya alam kung ano ba dapat ang gawin.
Namumungay ang mga mata nitong nakatitig sa kaniya."Would you fucking help me instead of just standing there?", nagpanic siya ng marining ang sinabi nito.
Nanlaki ang mata niya. Tinuro niya ang sarili. Ako ba talaga. Does he want me to help him?
"Oo ikaw!", sigaw pa nito. Hindi ko alam kung dadaluhan ko ba siya kasi nakapako na ang mga paa ko sa buhangin. Hindi ako makagalaw.
"A-ano ang gagawin ko?", hindi niya alam kung anong gagawin niya pero nilapitan niya ang lalaki matapos ng ilang segundo. Lumuhod siya sa buhangin at saka nakaharap na sa malaking sugat nito.
Agad siyang nanginig. This is the first time for her. Wala rin siyang experience sa first aid. Matalim siyang tinignan nito pero agad namang binawi nito at napalitan ng malumanay.
"Your shawl.", he commanded with so much authority pero she's sensing pain in his voice not only that may iba pa siyang naririnig rito. More like there's concern in it. Itinaas niya ito.
What will I do with this? Kumunot ang noo niya. Nanginginig rin ang mga kamay niya lalo pa't narinig muli ang mahinang ungol ng lalaki.
Tila nabasa naman nito ang kaniyang iniisip. "Put it on my wound. Apply direct pressure. There's so much blood that got out. Mamamatay ako ng wala sa oras dahil sa kabagalan mo.", hindi na niya pinakinggan ang mga sinabi pa nito at tiniklop niya ang shawl niya para maging makapal ito at inilagay sa sugat nung lalaki. The man grunted.
It's not actually that severe. Pero hindi siya sigurado. Malaki kasi ang sugat. Open wound pa ito. If she's correct?
Tinignan niya ito. "Sorry!", sabi niya rito. Napansin niya rin na may mga bakas ng dugo ang buhangin. Makikita talaga ito kasi hindi na umulan. Tinignan niya ang bakas ng dugo. Patungo ito sa dalampasigan.
Hindi niya alam kung tama ba ang ginagawa niya. Kailangan niyang humingi ng tulong.
"Tatawag ako nang tulong?", I asked him. He's just there. Lying on the floor. Naghahabol ng hininga. Tinignan ko ang kamay ko sa duguang shawl na nakapatong sa kaniyang sugat. She doesn't know if the bleeding stopped pero sobrang nanginginig ang kamay niya.
Hindi ito umimik. He did hear me pero dinedma niya lang ako. The man put his hands in his head and close his eyes. Nagsisimula itong magrelax.
"Ah, Kuya! Tatawag ba ako ng ano yung ano po, tulong?", tanong niya ulit na nagdadalawang-isip. She believes that this man is older than her by 4-5 years.
Nagmulat ito ng mata at tinignan siya. His eyes were the same as the color of the brown sand sa katabing bayan. Light illuminates from them. Meroon din siyang mahahabang pilik-mata na tila nangungusap.
"No! Just stay with me.", sabat nito. Yumuko siya. Wala siyang cellphone ngayon kaya hindi siya makakatawag. Kung iiwan niya naman baka kung ano pang mangyari sa kaniya. Kung dito lang sila baka lumala itong sitwasyon.
"Eh pero ...", she wanted to argue pero wala rin naman siyang maisip na paraan.
"People will be here in a minute.", hindi na niya pinagpatuloy pa ang sasabihin niya. Titig na titig siya sa shawl niya at hindi iniakyat ang paningin sa kasama.
