BEN ÖLÜYORUM ANNEMM

özür dilerim

Hikayemde genç bir kalp hastası kızın yok olan aşkının intikamından bahsedeceğim okurken. Beğen butonuna tıklarsanız cok sevinirim .hepinize tesekkur ederim.

Adım zeynep 19 yaşima yeni bastım .kalp hastasıyım .En üzücü şey de şu ki; kimse bilmiyor herkes kafasına göre takılıyor ,kırıp üzüp çekip gidiyor .Bende şöyle öğrendim:
Birgün okuldan erken çıktım. kafam bozuktu. Yürüyecektim biraz.başım döndü .Düşmüşüm ,bayılmışım orada. Kimsenin haberi bile yok.herkes beni okulda zannediyor.Gözlerimi açtığımda bir hastane odasındaydım. Basımda bir doktor Vardı. Aramızda şöyle bir konuşma geçti:
-Kimsen yokmu evlat ?
-yok .
-Anladım ,neden yok?öldüler mi?
- hayır evdelerdir muhtemelen.
-Ailen var yani?
-neyim var, noldu bana ,neden burdayım?-
-Madem benimle inatlaşacaksın söyleyeyim.kalp hastası olduğunu biliyor muydun?
- sasirmadim.
-peki.

Sonra hastaneden çıkıp eve gittim. Okul çıkış saati yaklasmisdi. Eve gidip saatlerce ağladım .Annem odaya girdi bir ara ;neyin var oğlum ?diye sordu ama anlatamam ki beni kim anlar . ölüceğimi bilseler bana zavallı gibi davranacaklar. Yapamam. Zaten bana birşey olursa öğrenecekler. Pişman olacaklar. Ama hicbir zaman affetmicembeni bu hale getirenleri.
Karanlık çökmüşdu sokaklara.müzik dinliyordum. Birden dışarı fırladım. koşuyordum. Nereye bilmiyorum. Çaresiz ve kimsesiz. O kadar acıyorum ki hatırladıkça. Gözlerimi açtığımda yine bir hastanenin odasında ,basımda biri vardı.ağlıyordu.anlam veremedim. Hızlıca kalkmaya çalıştım yerimden. Dur! Diye bir ses geldi.gitme ! Dedi .ilk defa biri benim için endiselendi. Dönüp baktım;
-kimsin?
-kenan..
-ne istiyorsun?
-iyi olmanı.
-iyi ama neden? Beni nerden tanıyosun ve burada ne işin var?
- seni buraya ben getirdim .neyin var? Anlatsana seni tanımak istiyorum.
-tek kelime etmeden çıktım. Eve varıp yatagima yattım. Sabah erken kalkıp doktora gitmem lazımdı.bizimkilere kursum var diyerek gidiyordum hastaneye. Uyumaya çalıştım.
Sabah olmuş saat: 07.10 bir duş alıp çıktım. Bizimkiler uyuyor yine. Hastaneye gidip doktorla konuştum.koşmak yok fln bir sürü şey saydı.ilaç yazdı birde kullanmassam ölebileceğimi söyledi.bende onu istiyorum ya, neyse sahilde yürüdüm biraz. Eve döndüğümde kahvaltı yaptım kimse yoktu evde banyoya gittim. Başım döndü. Gözlerimi açtıgimda banyoda bayılıp kalmışım. Yine yanlızım. Allahım bir insan bu kadar mı çaresiz olur. Kalkıp yüzümü yıkadım biraz dinlenmem gerek diyerek uyuya kalmışım.ertesi gün okul çıkışı eve gelip uyudum tekrar. Gece yarisi uyanıp müzik dinliyordum .telefonuna bir mesaj geldi. "Seni tanıyorum " diye.cvp verdim:
-Sen kimsin?
-kenan.
Yine mi?
-evet lütfen konuşmama izin ver.
- peki ne var?
O gece nereye koşuyordun?
-....
Bu ne simdi?
-konuşmak istemiyorum.
-bana anlat lütfen
-iyi ama neden?
-seni seviyorum.
-ne?beni mi ?
-evet .seni.
-tamam.
-yarın yüz yüze konuşsak.
-Olur.
-İyi geceler.
-Sanada

Ugradigim şokla uyumaya çalısiyorum.

Sevgili okurlarım umarım begenirsiniz.ikinci bölüm.yarına hazir..