Rainy days | vseul

Rainy Days.

Rainy Days.

=========≠===≠======≠====≠==========≠

Hindi na ganun kasaya.

Dati, masaya sya tuwing umuulan. Naaalala nya kung paano sila nagkakilala..

Nagkakilala ng taong mamahalin nya ng tapat at totoo.

Flashback.

“Miss, Hindi ka ba sisilong?”

Kanina pa tanong ng tanong ang lalaki. Hindi nya siguro alam na umiiyak ang babaeng tinatanong nya.

Umiiyak ang babae dahil iniwan sya ng taong mahal nya. Iniwan sya ng taong pinapangarap nyang magaantay sa kanya sa altar. Iniwan sya, ng walang dahilan.

Nagmukha syang tanga. Kaarawan nya, pero hindi manlang sya binati nito. Iniwan pa sya nito. Nang hindi nagpapaalam.

Nalaman nyang pwede pala talagang ganun. Buhay sya, pero parang wala na ang puso nya. Humihinga sya, pero feeling nya wala na ang energy nya. Maayos pa sya, pero parang sira na ang mundo nya.

Iniwan sya ng taong minahal nya ng buo, Minahal nya ng walang kapalit. Minahal nya ng ilang taon.

“Hello, Miss? Ano ba? Sumilong ka muna, Umuulan oh.”

Umuulan kasi. Nakasilong ang lalaki habang nagpapaulan ang babae malapit sa waiting shed. Ang lalaki lang ang nandun sa waiting shed, kaya sya lang ang pilit na kumakausap sa babae na hindi naman sya pinapakinggan.

“Miss.”Tawag ulit ng lalaki. Pero hindi talaga sya pinapansin nito. Ni lumingon sa kanya, ay hindi nito magawa.

Bumuntong hininga ang lalaki at hinatak ang babae. Wala syang pake kahit nabasa sya. Basta, hinatak nya ito papunta sa waiting shed.

At dahil sa ginawa nya, humarap ang babae sa kanya. Hindi nya alam na ang basa sa mukha nito, ay hindi lang basta ulan. Kundi may kasamang Luha.

“Miss, Kanina pa kita tinatawag. Bakit ka ba nagbabasa sa ulan?”
sabi nung lalaki.

Hindi sumagot ang babae. Magsasalita pa sana ang lalaki ng bigla syang mapatulala--

Umiyak ang babae sa harapan nya. Kahit na basa ang mukha nya, na akala mo ay dahil sa ulan.. Malalaman mo pa ding umiiyak ito, dahil bigla itong humagulgol sa harap nya.

“M—miss, May nasabi ba kong M-mali?”

Hindi alam ng lalaki ang gagawin nya. Hindi naman nya ito pwedeng basta basta hawakan. May respeto ito sa babae.

“A—ang sakit.”Yun lang ang nasabi ng babae. Natulala ang lalaki sa kanya. Ngayon lang sya nakakita ng babaeng umiiyak sa harap nya, At ayaw na ayaw nyang makakakita ng babaeng umiiyak.

Nasasaktan din sya para dito. Tears, The girl's greatest weapon.

“Miss, Hindi ko na tatanungin kong okay ka. I know, You're not.”panimula ng lalaki habang umiiyak pa din ang babae. Nakasilong na sila. At silang dalawa lang. Habang umuulan.

Bukod sa ulan, Hikbi ng babae ang maririnig nya. And He hate seeing it. He hates hearing it.

“I—i Hate seeing you, Crying. Ayokong nakakakita ng babaeng umiiyak. Please, Wag ka ng umiyak.”pilit nya itong pinapakalma.

Tumigil sa pagiyak ang babae, Tumingin ito sa kanya. Natigilan ang babae ng mapatingin sya sa lalaki— Para syang nawala ng makita ang mga mata nito. Blue, Maladagat na mata. Para syang nalulunod tuwing tinitignan nya ito. Masyadong expressive ang mata ng lalaki.