[ Picture of Cyprus at the side ^^ ]
Marshalein’s POV
Pagkasabi niya nun umalis na ako at umuwi na sa bahay tss.. wala akong pake sa mga sasabihin nila.
Pagdating sa bahay…. Hindi nga ito matatawag na tahanan kasi walang katao-tao. -_-
Hindi tulad ng dati. Masaya. -_- nawalan nan g kulay ang bahay na ito.
umakyat na ako sa kwarto at nagpalit ng pambahay.
Habang nagbibihis ako.. nahagip ng mata ko ang isang litrato
Na nagpapaalala sa akin ng lahat.
Parang may kumirot sa loob-loob ko. It’s been years
Araw-araw nalang ba iiyak ako?
Sa pagkawala niya, parang nawala na rin ng tuluyan ang kulay ang buhay ko.
Humiga na ako at nakatulog na rin.
*KINABUKASAN sa E.M University*
Late nanaman ako as usual -_-“
First subject namin Biotechnology discuss discuss discuss ng biglang may pumasok na estudyante at may ibinulong kay Ms. Fabion.
“Ms. Heusaff, go to the Dean’s office now.” Sabi ni ma’am Fabion
I heard chuckles.. yung lalaki ata kahapon -_-
Lumabas na ako at pumunta na sa Dean’s office.
Agad-agad kong binuksan yung pinto.
“don’t you know how to knock First? “ sabi ni Dean
“No.” matipid kong sagot
“What’s up?” tanong ni Erpelo. Tss.. pa-gangster pa tong gurang na ‘to.
“the sky” sabi ko at nagpoker face -_-
“Bastos talaga “ narinig kong sabi ni Erpelo
“what?” tanong ko.
“Call your parents. NOW.” Sabi ni Dean
“ I don’t have one” sagot ko
“paano ka nabuhay sa mundong to kung wala kang magulang?” sabat ni Erpelo
“by breathing?” sarkastiko kong sagot -___-
“Ms. Heusaff, we need to talk to your parents. I heard that you have an argue with ms. Erpelo yesterday” sabi ni Dean.
“ I said I don’t have one. Ako nalang kausapin niyo.” Sagot ko
“Hindi pwede. Kailangan naming makipag-usap sa parents mo.” Sabi nanaman niya tss.. ang kulit naman nito.
“ilang beses ko bang sasabihin na WALA AKONG MAGULANG?” sabi ko.
“Sesanghe! Just call them! “(Bad ) sigaw ni Dean. -___-
“FINE. They’re not here. Nasa ibang bansa sila if you really insist, you can call them” sabi ko.
“give me the number” sabi ni dean.
“No. they prefer Video call” sagot ko
“Then fine!” sabi ni Erpelo at tinawagan na nga nila -_-
BINABASA MO ANG
The Melody of Agony
ActionSometimes we have to lose our FUTURE because of the wounded PAST Sometimes not all we want is what we get and Sometimes not all we love will love us back. but in order to surpass all those things... we must be Blinded, deaf and numb.
