Unknown Feeling

Chapter 1

Mia's POV

Ako si Maria Isabel Alvarez, isang loner. I'll tell you bakit ako naging loner. But first, I don't want you to call me Maria Isabel...Why? Because its too long and parte yun sa pagiging loner. Tawagan nyo na lang ako Mia, its an acronym of my full name. Ok, sasabihin ko na.

I used to be called Isabel when I was a little kid. A joyful kid.

FLASHBACK

"MARTIN! Ano ba?! Bakit ka ba lasing?! Ano ba nangyayari sayo?! Will you stop!" Mom shouted to Dad as he was drunk

"Pwede ba!!! Mainit ulo ko. Umalis ka nga sa tabi ko!!!" Dad making drunky moves as he moves in a weird way

"EXPLAIN THIS TO ME!"

"Shut up, Ina!"

"You know what, LALAYAS NA KAMI NG MGA ANAK MO! SAAKIN SILA!"

"No no no! AKIN ANG MGA ANAK KO! IKAW LUMAYAS!"

"PAANO SILA LALAKI NG MAAYOS KUNG LAGI KANG LASING Ha?!"

"PWEDE BA?!!" Dad went out again at pumunta kung saan saan

Narinig ko lahat ng away nila. Naiintindihan ko lahat. Wala akong magawa kung hindi umiyak. Ayokong masira pamilya ko, maliit pa lang ako! Pati si Amanda! Were just kids!

"Anak! Anak!" Naririnig ko umaakyat si Mama papunta sa kwarto namin habang umiiyak

"Bakit Ma? Ayoko umalis! Gusto ko magkasama tayo!!!" Ako, nagwawala

"Pero, pwede naman natin bisitahin si Papa mo..." Mom lied

"Sure Ma?" Ako, trying to stop crying

"Oo anak..." Yinakap noya kami ni Amanda

"Tutulungan mo ba ako magempake?"

"Opo Ma." Sabi ko at nagempake na agad

Nagempake na kami ni Mama at umalis agad bago mahuli kami ni Papa.

Huli na, hindi man ako nakapagsabi kay Papa ng I love you ng harapan, pero gumawa ako ng sulat at inilagay sa kanyang office table.

Umalis na kami at pumunta kung saan-saan. Ng bigla kami pumunta sa airport na wala akong kaalam-alam.

"Ma!!! Sabi mo hindi tayo aalis dito sa Pilipinas?!" Sobrang galit ko

"Anak, kaylangan...Halika na anak. Please!" Nagmamakaawa si Mama habang hinihila ako

"AYAW AYAW!" Hindi ako makaalis sa kamay ni Mama at nakapasok agad sa eroplano

Hindi na ako makaalis dahil palipad na.

Next few days....

"Hello, New York!" Mama sobrang saya

"New York? Ba-Bakit dito?!"

"Anak, please maiinit parin ulo ko!"

"MAIINIT?! MAIINIT?!!!! EH BAKIT NAKAPAGSABI KO HELLO NEW YORK!?!!!" Sumisgaw ako ng sinampal ako ni Mama

"TUMAHIMIK KA! SASAMA KA SAAKIN NO MATTER WHAT!"

END OF FLASHBACK

Yes, that's my story. Gusto ko makita parin si Papa. Yes, Hindi ko siya nakakausap. I don't know kung anong nangyayari sakanya.

If someone wants to make me stop being a loner, then make my parents go back, kahit hindi pwede.