UNLUCKY

ONE

Amara Seolpherina Marqueza, yan ang buong pangalan ko. Ako ay pinanganak sa Russia, but both parents are Filipinos. Kami ay tatlong magkapatid, I'm the youngest, 15 years old nako.

Well, alam kong di ko kailangan pang sabihin ang lahat tungkol sakin. Talagang wala lang akong makausap kaya sayo ko sinasabi ito, oo ikaw. Oo nga pala, single ulit ako. Pwede na ligawan!

"YAYAAA!"

"Bakit, Amara?"

"Asan ba sina Mama at Papa?"

"Hindi ba nagpaalam sayo? Pumunta sila sa China, may inasikaso sa kumpanya ninyo."

"Bakit ganon, yaya? Ni isang maleta kagabi wala man lang akong nakita." Malungkot kong sabi.

"Anak, sa opisina sila may maleta. Alam niyo naman ang mga amo ko. Kung saan saan biglaang pumupunta."

"Eh, kung sabagay. Ganun naman talaga sila, bata palang ako."

Si Yaya Betring ang tumayong nanay ko everytime na wala sina Mama and Papa. It makes me proud kasi di naman talaga siya assigned sa pagbantay samin, more of cooking dapat. Pero, she plays more than that. Kaya naman, sakanya malapit ang puso ko kesa kay Mama at Papa.

"Oo nga pala, Ya?"

"Oh anak?"

"Si Kuya Jan at Kuya Raf?"

"Nasa kwarto nila."

Kaya umakyat naman ako. Habang umaakyat, bigla kong naramdamang tumulo ang luha ko. Bakit ako iiyak? Sus Amara, di ka na nasanay sa magulang mo.

Kung alam lang nila sakit na nararamdaman ko.

Loner ako sa bahay, pero alot of people sa school look up to me so much. Pero, bakit sariling pamilya ko pa ang parang di proud sakin? Sila nga yung ineexpect kong maging proud sakin.

"Kuya, pwede makisali sainyo?"

"Amara naman, di mo maiintidihan tong game so alis na lang."Sabi ni Kuya Raf.

"Sige kuya, tawagin ko na lang kayo for dinner." Sabi ko.

"Dalhan mo nalang kami ni Kuya Jan."

"Kumuha kayo don. Dyan kayo magaling eh, utos dito, utos dun." Pagalit kong sabe.

Pumunta ako sa kwarto ko at naging proud sa sarili ko. Because, I was able to live fifteen years with this bitchy people.

*R I N G R I N G*

Ay, naisipan pa pala ni Mama na tawagan ako.

"Amara, baby?"

"Oh? Buti tumawag pa kayo, akala ko di na kayo marunong tumawag."

"Pumunta kasi kami sa-"

"Alam ko, Ma. Pumunta kayong China."

"Anak naman, wag ka nang magalit samin."

"Sige na, sige na, may pasok pa ako. Bye!"

"Ana-"

*Call ended*

Buti nga, bwiset sila.