KATRAN

GİRİŞ-RUHU YAMALI KIZ

Ruhundaki çatlakları dikmeye çalışan kalbi gibi ruhu da yamalı bir kız. Fakat her dikmeye çalışmasında ya biraz daha parçalanıyor ruhu ya da eline batırıyorlar iğneyi.

Ve her zaman yaptığı gibi zihninin soğuk kıvrımlarında sakladığı o soğuk maskeyi çıkardı en katranlısından ve yavaşca yüzüne geçirdi.

✨

Garip bir kız değil aslında. Çevresinde çok az insan olmasına rağmen garip biri olduğunu söylerler. Onlar gibi aptallıklar yapmadığı için böyle söylediklerini düşünür hep. Oysa o onlar gibi davranışlarda bulunmayarak garip değil farklı oluyor. O farklı.Ama onlar buna hâlâ gariplik diyor o ayrı.

✨

Gökyüzünün karanlık ile buluştuğu şu anda zihnimin her köşesinde her daim çalışmaya hazır çalar saatler ötmeye başlamışlardı bile.

Her köşeden beynime istila eden saf karanlıktan kaçmak istiyordum.

Gözlerimi kapattım ve yorganımı üstüme çektim. Ruhumun kırık döküklüğünü kimse görmesin istiyordum. Karanlık bile.

Fakat, zaten içimde olan karanlıktan kaçmak ne kadar mümkün olabilirdi ki?
Kendimi ondan saklamak? Mümküm değildi.

✨

Elimdeki yara bandının arta kalan kısmını çöpe atmak için ayağa kalktığım sırada Ekru girdi içeri.

"Yara bandı sevdiğin için kendine zarar vermeyi ne zaman bırakacaksın?"

"13 oldu.Cidden sıkılmadın mı şu soruyu sormaktan?"

"Değil mi?13 oldu.Cidden acımıyor mu?"

Kafamı iki yana salladım.

"Kafamdaki kıvrımların sökük yamaları daha fazla acıtıyor."

Anlamadığı için sustu. Farklı davranışlarıma alışmıştı artık.

Yara bandı seviyorum, bu kadar.

Pencereden süzülen ve sanki yeterince karanlıkta değilmişim gibi beni daha da karanlığa hapsetmek istercesine gözümü karartan güneş ışınlarına karşı elimi siper ettim.

Karanlıktan korkuyorum. Aslında, karanlıktan korkmaktan korkuyorum.
Fobilerimin üstüne gitmeyi seven biriyim. Her ne kadar mantıklı gibi durmasa da eğlenceli oluyor. Bir o kadar da tüy ürpertici. Bu yüzden de karanlığa alışmak isterim.

Karanlıktan korkmaktan korkmamak için.

✨

Sessiz bir müzik.

Karanlık bir fotoğraf.

Rengarenk bir su.

Ve,papatyalar. Kıvrımlar. Dahası, soğuk, siyah papatyalı kıvrımlar.

Kırık saçlarıma oranla kırık kalbim, papatyanın yapraklarıyla yamanmış.

Papatya yaprağından bir yama tutar mı paramparça bir kalbi?Daha da kötüsü, paramparça bir ruhu?

✨

Merhaba.Giriş olduğu için çok kısa bir bölüm. Hatta bir bölüm bile değil, dediğim gibi sadece küçük küçük paragraflardan oluşan bir giriş. Giriş hakkında görüşlerinizi bildirirseniz çok sevinirim.Görüşmek üzere!