Zehir

1

James Dark 23 yaşında National Geographic Society ' de çalışan bir araştırmacıdır. Çok meraklı, işini severek yapan James , 1995 ' de yaşanmış büyük patlamayı çok merak eder. Fransa'ya gitmek , patlama yerinde olan her şeyi hafızasına ve defterine kaydetmek ister. Aradan 2 sene geçmiş olmasına rağmen merakı hala sönmemiştir. Bunun üzerine bir toplantı yapmaya karar verir. Tüm National Geographic Society üyelerini çağırır ve bu isteğini gerçekleştirmek üzere insanlardan onay almaya çalışır. ''Değerli bakanlarım ve meslektaşlarım, 4 senedir bu işi yapıyorum . Araştırma için her yeri seyahat ettim. Bir kısmını. Fransa 2 sene evvel yaşanmış büyük patlama sonucu 45.000 insanı kaybetti . Bizim dışımızdaki araştırmacılar da o bölgeye gidip , sözde yanardağ çevresini incelediler. Medya ' ya ise sadece bir açıklamada bulundular ''Bu olay esnasında ölen kişileri Tanrı kutsasın . Çok üzgünüz.'' bu cümleleri söylediler ve bu araştırma bitti. Ama benim için hala sürüyor. Sizinde karşınızda ben de Fransa'ya gitmek istiyorum . Hatta kağıdım da hazır. Ben onların bulamadığı her şeyi bulacağım. Sadece bir imza.'' James bu konuşmayı yaptıktan sonra istekli bir şekilde herkese baktı. Oradan bir kişi hemen ayağa kalkıp :

- Bu imkansız! Senden daha çok becerikli çalışanlarımız varken onları bile göndermiyoruz. Seni göndereceğimizi mi sandın? Sanırım hayır .'' Adam diğer arkadaşlarına dönüp haksız mıyım dercesine baktı. James'ın gururu kırılmıştı. Bu sözler ona fazla ağır gelmişti belki de. Yine de istifini bozmadan :

- 4 sene boyunca çalıştım , çabaladım. Her inceleme sonucunda pozitif sonuçlar aldım. Bu size bana beceriksiz deme hakkını vermiyor. Ben sadece size yönelttiğim sorunun yanıtını almak istiyorum.'' Adam göz devirerek susmayı tercih etti. Bu sözler ona yetmişti. James kağıdı masanın ortasına koydu. Başkan Stefan biraz düşündükten sonra konuşmak için ağzını araladı :

-Bak James. Senin ne kadar becerikli olduğunu ve meraklı olduğunu bu kuruldaki herkes biliyor. Çekemeyenler de oluyor tabii. Ben gitmen tarafındayım. Bu çalışmayı da başarabileceğine gönülden inanıyorum. 2 sene geçmiş bir olayı tekrar bize aydınlatsan hiç de fena olmaz.

James sevinçli ifadesini saklayamadı. Başkan Stefan kağıdı önüne çekip boş alana imzasını attı. İşi bitirdikten sonra kağıdı diğer üyelere uzattı. Diğer üyelerde anlaşmayı kabul ettiler. Adam en sona kaldı. James'a sinirli bakışlar fırlattıktan sonra kağıdı imzalayıp masanın ortasına geri koydu. James herkese teşekkür ettikten sonra toplantıyı bitirdi. Eve gider gitmez bavulunu hazırladı. 2 gün kalacaktı sonuçta. Malzemelerini ayrı bir çantaya yerleştirdi. Elbiselerini temizleyip , ütüledi ve hazırdı. İş hayatı boyunca bir yere gitmek için hiç bu kadar heyecanlanmamıştı. Duşunu alıp , dişlerini fırçaladıktan sonra , yarın olmasını diledi.

***

James havaalanına gidip tüm işlemleri hallettikten sonra uçağa bindi ve Fransa'daki o zihninde canlandırdığı yanardağı düşündü. 4 saat sonra hayal ettiği ülkedeydi. Taksiye binerek buraya en yakın oteli tuttu kendine. Üstünü hazırladıktan sonra malzemelerini alıp yola koyuldu. En önemli şeyi unutmuştu. Şehrin haritası. Onu da yanına alarak yoluna devam etti. Haritasına bakarak doğru yerde olduğunu anlamaya çalıştı. Tam da ayak bastığı yer doğru yerdi. İnceleme aletlerini çantasından çıkarıp , soğumuş lavların fotoğrafını çekti .Bu James'ı çok mutlu etmişti. Yavaş adımlarla 2 sene önce sönmüş lavların yanlarına çömeldi. Daha yakından bakabilmek için kamerasını alıp lavları zoomladı. Diğer tarafları da incelemeyi ihmal etmedi. Volkan konisini gördü. Çok büyük ve derin çukurluydu. Bunların hepsini teker teker fotoğrafladı. Yürümeye devam ederken ayağına sert bir cisim çarptı. Bakmak için eğildiğinde bir kafatası gördü. Korkudan dili tutulmuştu. Bunları arkeologlar çoktan bulmuş olmaları gerekiyordu . Bu yanardağı patlamasını sadece James mı önemsiyordu? Görünürde öyleydi. Onu da fotoğrafladı. Ve eliyle kafatasını inceledi. "Tanrı sizi bağışlasın. Sizin bir suçunuz yoktu. Ve siz suçsuz yere öldünüz. Bunu sonuçsuz bırakmayacağım." James çok duygusal bir adamdı. Ve bir şeyin peşine düştüyse asla bitirmeden bırakmazdı. Bugünlük işi bu kadardı yarın başka yerleride inceleyecekti. Şimdi kaldığı otele dönüp ,fotoğrafladığı görüntülere bakıp ilişkiler kuracaktı. Öyle de yaptı. Rahat bir uykudan sonra biraz televizyon izlemeye karar verdi. Herkesin yaptığı gibi ilgisini çekebilecek programlar aramaya başladı. En sonunda karşısına Fransa' da -şuan bulunduğu şehir- olan bir katliamı anlatıyordu. Ve bu 3 gün öncesine kadardı. Hemen televizyonun sesini yükseltip habere dikkat kesildi. Bayan spiker anlatmaya başlayınca James daha da heyecanlanıyordu.

"16 Mayıs Perşembe günü sabah saat 08.45 civarlarında yol kenarında yatmakta olan 6 ölü beden bulundu. Otopsi sonuçlarına göre 4 cesetin bedeninde yara izleri ve fazla derin olan kesikler tespit edildi. Kalan 2 cesedinde kafalarının vücutlarından kesildiği kesinleşti. Şuan katil zanlı her yerde aranıyor. " James'ın ağzı kulaklarına vardı. Bu devirde var mıydı hala böyle katiller? Televizyonu kapattı ve kendini uykuya bıraktı.

***
Güneş James'ın yüzünü ısıtırken James yorganı ısrarla kafasına kadar çekti. Sonra Fransa ' da olduğunu hatırladı ve kahvaltı bile etmeden üstünü giyindi. Gerekli olan malzemeleride aldıktan sonra 2.gün için yanardağa keşife çıktı. Tüm yanardağın fotoğrafını çekti. Özçekim yapmayıda unutmadı tabi. 32 diş ve güzel bir gülümseme. Kendiyle gurur duydu. Yürümeye devam etti. Yürüdü , yürüdü, yürüdü... Her şeyin ayrıntısını çekti. İnceledi. Külleri bile poşete koydu . Notlar aldı . Yanardağın çevresini hesapladı. Kaç yıl sonra tekrar canlanıp patlama yapacağını tahmin etti. Her şeyi tamamlamıştı. 2. Günden bitirmişti. Anlaşmada da öyle yazıyordu zaten. Bugün son günüydü. James iyi değerlendirmek istiyordu. İlk olarak Eyfel kulesine gitti. Kitap okudu. Bol bol kendini ve Fransa'yı çekti. Her şey çok güzeldi. En keyif verici araştırmayı yapmıştı. Bir gün kız arkadaşı Claire yide alıp buraya gelmeyi hayal etti. Aşıklar şehrine. Otele döndü. Sıcak suyun altında duş aldıktan sonra muhteşem bir günün sonunda yatağına kıvrıldı.

***

Bugün yola çıkacaktı. Belki de özleyecekti burayı. Hemde hiç olmadığı kadar. Her şeyini hazırladıktan sonra havaalanına gitmek için taksi çevirdi. Ama sonra taksiden inip son kez olsun yanardağa tekrar gitmek istedi. Taksiciye biraz beklemesini söyledi. Taksici kabul etmeyince James adamın eline 50 dolar sıkıştırınca adam sustu. Yanardağın çevresine gidip dokundu. Soğumuş ve katılaşmış lavlara. 2 - 3 dakika öylece baktı . Gülümsedi, işini bitirmişti. Tüm kanıtlar elindeydi. İnsanları kurtabilirdi. Bunun için doğmuştu sanki. Rüzgar, şapkasını başka bir tarafa götürünce şapkayı almak için o tarafa yöneldi. Şapkayı almak için eğildiği sırada boğazına bir keskin cisim dayandı. Şaka sanmıştı başta. Sonra kalın bir ses sadece şu 2 kelimeyi söyledi . "BAĞIRIRSAN ÖLÜRSÜN." Kim di bu? Korkudan hiçbir şey yapamayacak olan James içindeki korkusunu hızlı nefes alışverişine sakladı. Bu yanardağ çevresinde katil ne arardı ? James delirmeye başlamıştı. Yüzü gözükmeyen adam James'ın boynundan bıçağı alıp dizine sapladı. James tiz bir çığlık attı. Yüzü görünmeyen adam bıçağı sapladığı yerden çıkarıp James'in parmaklarını kesmek üzere iken James anlamış olmalı ki ellerini çekmeye başladı. Tek yapabildiği hareket buydu. Adam sinirlendiği belli etti. Ve James'ı boynundan bıçakladı. James zar zor nefes alarak titremeye başladı. Yanardağ etrafında öldürülmeye hazır bir rehine . Bunu kimse görmüyor muydu? Taksici bile mi? Katil en son bıçaktan daha kesici bir alet olan testereyi aldı ve James'ın kafasına hizaladı. James ağlıyordu. Hem acıdan , hemde hayattaki tek sevdiği kişi olan Claire'yi göremeyeceği için. Katil hiç acımadan James'ın kafasını elma keser gibi kesti. Ve James'in kafası yere düştü. Katil şapkasını kafasına takıp hiçbir şey olmamış gibi görünürden uzaklaştı. James'ın ruhu göğe yükseldi ve her şey 20 Mayıs Pazartesi günü bitti.