Good... Bye [One Shot]

"Hello?"

"Take my pain away. Tear it out. Tell me I was wrong, tell me I was wrong"  

It's been 9 months since we broke up. But still. D ko pa rn sya makalimutan. 

D pa rn sya maalis sa isip ko. Lalong lalo na sa puso ko...

Hello. I'm Danver Daniel Alexander Vergara. Dan for short. Isang lalakeng baliw na baliw sa kanyang ex. Oo baliw na baliw pa rn ako kay Dennise Danica Fuentabella. Kase mahal na mahal ko sya. Sya lang ang gusto ko. Wala ng iba. 

"It's a shame that it had to be this way. It's not enough to say I'm sorry, it's not enough to say I'm sorry"  

"Could you just shut up Danver Daniel Vergara?! This is ridiculous! Move on! D na kita mahal. I'm sorry!"  

*toot toot toot* [Call Ended] 

Everytime tumatawag ako sa kanya. Kinakantahan ko sya. But I'm just getting into her nerves kaya sinisigawan nya ako and she'll hang up. 

*Flashback*

"Ca. Bakit ayaw mo na sakin? Bakit d mo nako mahal? Anong ginawa ko? May pagkukulang ba ako sayo? Sabihin mo Ca. Aayusin natin to. Magbabago ako para sayo. Just please don't leave me Dennise Danica Fuentabella. I love you so much. Please. Wag mo kong iwan"   halos lumuhod nako sa harapan nya. nagmamakaawang wag nya akong iwan. ayaw kong sumuko sa kanya kahit dapat ko na syang pakawalan dahil pagod na sya sakin, ayaw na nya sakin. pero dapat ko na siguro syang pakawalan dahil pagod na talaga sya.

"I'm sorry Dan. Let's end this. Our relationship isn't working out anymore. I'm tired. Lagi nlang tayong nag aaway. Aren't you tired Dan?"

Pinigilan ko ang luhang alam kong kahit anong minuto ay bubuhos na pero sadyang d ko talaga kaya at tuluyan ng bumuhos ang aking mga luha. 

"Hindi. Hindi ako napapagod at hinding hindi ako mapapagod sayo Ca. Mahal na mahal kita eh. Mahal na mahal kita alam mo ba yun?!" hinawakan ko sya sa magkabila nyang braso. nangangatog ang aking mga tuhod. babagsak na ata ako sa sobrang hina ko. 

"I know" 

"Ayaw mo na ba talaga?"  tiningnan ko sya sa kanyang mga mata. ni wala man lang luhang nang gigilid sa mga mata nya. nakabakas lang dun ang kanyang malamig na mga titig sakin. parang wala man lang syang nararamdamang sakit o kirot ngayon. minahal nya ba talaga ako? bakit ganito? 

"Ayaw ko na. As I've said earlier. I'M TIRED" binitawan ko na ang magkabilang braso nya at pinunasan ko ang mga luha ko. 

"Okay. If that's what you want Caca. Thank you and I'm sorry" nakayuko akong sinabi yun sa kanya. pagkatapos nun ay tumalikod nako at lumakad na. 

"Don't be sorry. Thank you and I'm sorry too. Good... Bye Danver"  pinakinggan ko parin sya kahit patuloy akong lumalakad. d ko namalayang tumulo nnman ang mga luha ko. Pilit kong pinigilan pero pilit rn itong bumubuhos.  

*End of Flashback*

Gusto ko pa rn syang tawagan pero alam kong nakakaistorbo lang ako sa kanya. Gusto ko rn syang itext pero puro pero pero lang ang lumalabas sa isip ko para idahilan na wag ko syang itext. 

Kasalukuyang nakakulong nnman ako sa aking kwarto ngayon. Nagmumukmok habang nakikinig ng kanta. Ano pba ang magagawa ko? Ito lang nman ang ginawa ko simula nung maghiwalay kami ni Danica eh. Same routine everyday.

I grabbed my guitar at sinabayan ko ang music. 

"All I had to say is goodbye. We're better off this way, we're better off this way."