The voice is so familiar. The authorative, deep, cold voice. When I turn around I was shocked!!!
I knew it! It was him. I'm just staring at his beautiful face, specially his dark pair of orbs, di nag bago ang mukha niya tho mas tumangkad siya ngayon at namuti, and I stood up and hug him tight, and he return my hug.
"Na miss mo ko no?"
"Loko-loko!!! Di ka nag sabi na pupunta kayo ng ibang bansa tapos di mo ko pinapadalhan ng pasalubong o ano!!" Sabay batok ko sa kanya
"So galit ka?"
"Ewan ko sa'yo!!!"
But on the other side I miss him so much, 2 years silang nasa ibang bansa ng pamilya niya. His my bestfriend, kababata, at para ko na siyang kuya tho 1 year lang ang gap namin pero kung gumalaw at magsalita siya para siyang nakakatanda. His there for me all the time, noong hindi ko pa nakikilala sila Angela, siya ang tagapayo ko sa lahat ng problema, ang tagapasaya saakin kapag nalulungkot ako at minsan 'My knight and shining armor'.
"Di mo talaga ako na miss?" Tanong niya
"Di ka parin nagbabago?" Sagot ko
"Di mo naman sinagot tanong ko eh!"
"Di mo rin sinagot tanong ko"
"Melody Parkers! I'm dead serious" his cute when I get him pissed off pero natatakot ako kapag seryoso siya kasi, siya yung tipo ng tao na gagawin talaga kung ano man ang sasabihin niya.
I just laugh at him para di niya mahalata na nanenyerbyos ako.
"What are you laughing at? At ano nanaman niyang ningingiti-ngiti mo dyan?"
"Bat mo ba kasi pinu-push yang miss-miss na yan" sagot ko. Nilapit niya ang mukha niya sa akin kaya nagulat ako and I move back.
"Kasi namiss ko ang kaisa-isang kong 'akala niya kaya na niyang sarili niya' na sadista na girl friend"
"What?? Girlfriend? Sapakin kaya kita dyan?"
"You misinterpret it di pa rin nagbabago utak mo! I mean babae na friend hayyy!!!"
"Wow kaisa-isang kaibigan na babae eh ano ba sa paningin mo sina Angela? Lalake?"
"Syempre kaibigan pero ikaw pa rin mas nakakalamang"
"Eww CHEEZYNES alert!!! Kadiri ka!"
"So na miss mo ko?"
"Hindi!"
"Di ako maniniwala"
"Edi wag"
"Uyy aamin na yan"
"No"
"Di pa rin? Sige ka di kita bibigyan ng chocolates"
"I hate chocolates!"
"Pizza? Sabihin mo na lang kasi!"
"Alam mo kasi Mr. Terrence Park, di kita na miss alam mo galit dapat ako sa'yo eh dahil di ka man lang nag sabi, walang txt, tawag, chat o sulat man lang! Pasalamat ka kaibigan kita kung hindi? Siguro wala akong pake!"
"HAHAHA!!! OKAY! Chill lang Ledy! You're still the Ledy I've known and I like it." Sabay gulo ng buhok ko
"Ano ba! Di ako aso okay?"
"Who are you?!" Biglang sulpot ni Tris, abat akalain mo teleporter pala 'to. Walang tao dito sa room lahat sila naglalabasan tuwing vacant, ako lang ang hindi.
"Tristan right?" Sabi naman ni Terrence
"How did you?"
"I know everything."
"You know---" di siya nakapagpatuloy ng pumasok na sa room ang next teacher namin.
"So class you have a new classmate. Introduce youself iho."
"So........ I am Terrence. Terrence Park"
"Terrence pala ah. Di pa tayo tapos." Tristan murmured with the peace sign that pointing to his eyes then back and forth to Terrence.
