Sevdiğim seni gören kuşlar şanslı, senin bastığın toprak şanslı, çiğnediğin kaldırım, sana sarılan rüzgar, konuştuğun insanlar, ekmek aldığın bakkal, üzerine yağan yağmur şanslı.
Rüzgara, kuşlara, toprağa, kaldırıma, bakkala, yağmura de ki; şanslarını bilsinler, kıymetini bilsinler. Her halukarda benden şanslılar, çünkü seni görüyorlar, bir şekilde seninle muhataplar.
Sevdiğim beraber gittiğimiz o sisli sahil sabahında ki tahta masaya oturmuşum, ortalıkta yine iyot kokusu, sis ve kokun, kokun hiç beni terk etmedi ki. Bir martının balığı kapıp diri diri midesine indirmesini gördüm şimdi.
Bunu senin de görmeni isterdim. Sadece bunu değil ki benim gözlerimin gördüğü her şeyi senin de görmeni isterdim ve senin gözlerinin gördüğü her şeyi de ben görmek isterdim. İşte o balığın martının midesinde çırpınışı gibi çırpınmaktayım. O suyuna hasret, ben ise sana. Onun özgürlüğü suyunda, benimkisi ise sende.
Sevdiğim uğradığın yerde ki taşlara ve kayalara de ki sizi amansız fırtınalar azar azar koparıp toprağa karıştırır, sevdiğimi ise benim özlemim azar azar koparıp toprağa karıştırıyor. Fırtınalar bir gün sizi bitirecek, özlemimde sevdiğimi.
Sevdiğim yağan yağmura de ki; saçlarını ıslatmasınlar, onlara kıymasınlar ben en çok onları ıslak ıslak tararken mutluydum. Gülüşüne şahit olan güneşe de ki; sevdiğim gülüşümle gülüşünü buluşturduğunda huzur bulurdu.
Sevdiğim orada bu aşka şaşıranlara de ki; o beni değil, bana olan aşkını seviyor, o artık beni değil, benli zamanlarını özlüyor ve de ki; o şimdi olduğum bu beni değil, onunla olan beni seviyor.
De ki geceye sevdiğim; benimle gece ay vurmuş yakomoz yapmış denize yansıyan parlak yıldızı seyredişimizi seviyor. Ve de ki; bu özlem hiç bitmez, çünkü o zaman geri gelmeyecek, ben, ben olmaktan çıktım, sevdiğim ise benim özlemimle kendi olmaktan çıktı..!
