~•~•~•~•~•~
A true friendship last forever.
~•~•~•~•~•~
I stare at nothing but space. The same memories playing in my mind over and over again.
As if mocking me how important is that thing I let slip through my fingers.
Sobrang daming tanong ang naglalaro sa akin isipan. Sobrang daming posibilidad na mas nanaisin ko pang mangyari.
Paano nga ba humantong sa ganito ang lahat? Paano nga ba NAGSIMULA ang pagkakaibigan na ngayon ay wala na?
- - - - - • - - - - -
Isang batang babae na nasa edad na lima ang nakasiksik sa ilalim ng isang slide ay pagtuloy sa pag-iyak. Namumugto na kanyang mata sa kakaiyak. Tuwing maririnig niya ang boses ng kanyang guro upang suyuin siya ay mas lalo lamang siyang sumisiksik sa masikip na sulok.
Naiinis man ang guro ay naiintindihan niya kung bakit nagkakaganito ang bata. Sino nga naman ba ang di iiyak kung sabihin sa iyo na kaya wala lang ama ay dahil ayaw nito sa iyo?
Nilingon ng guro ang mga batang kanina lang ay pinagtutulungan ang batang babae. Napailing na lang siya ng iniwasan ng mga ito ang tingin nya. Hindi siya makapaniwala na nagawa ng mga itong mangbully ng kapwa nila estudyante. Kay babata pa lamang nila ay ang sasama na ng ugali. Ano bang magulang ang meron ang mga batang ito at parang hindi napapatnubayan ng ayos?
Ibinaling niya ang atensyon sa batang babae na hindi parin tumitigil sa pag-iyak. Napabuntong hininga siya.
"Miyaki-chan, tahan na. They are only joking. Your father is up there in heaven not some nasty place like they said."
Suminghot-singhot muna si Miyaki bago sinagot ang guro.
"Aki-sensei, kaya ba nagpunta sa heaven si dada ay dahil I'm an bad girl?"_Miyaki
"Of course not. Miyaki-chan is a good girl."_Aki-sensei
"Yup! Kaya bata tumayo ka na dyan at maglaro na tayo! Hayaan mo yang mga losers na yan! They are just jealous that you are pretty!"
Bahagyang napatalon si Aki-sensei at Miyaki ng bigla na lamang nagsalita ang batang babae na kanina ay tila walang pakealam sa mga nangyayari.
"Sakura! Masama ang pagsalitaan ng ganyan ang classmates mo!"_Aki-sensei
