Kötü Düşmanlar

298 5 0
                                    

BEACON CADDESİ ÜZERİNDEKİ YILDIZLAR
      Yıldızlar ve kitaplar her zaman en iyi arkadaşım oldu.Kitaplarım,gittiğim yerlere benimle birlikte gelir.Ve gittiğim her yerde yıldızlar vardır.Gözüm ilk önce ORİON TAKIMYILDIZI'ndaki üç yıldızı arar çünkü en parlak yıldızlar onlardır.Yakın arkadaşları bulmak daha zordur.Aslında,zor olan,onları kaybetmemektir.Ben ne zaman iyi bir arkadaş bulsam,başka bir yere taşınıyoruz.
      Abigail Adams Lisesi'nde başlamamdan bir gece önce,yünlü battaniyeme sarındım ve yeni odamın önündeki balkona çektiğim,armut şeklindeki koltuğa gömüldüm.Sophie'yi ve Paris'i çok özlüyorum ama bir yandan da çok heyecanlıyım.Bu yıl farklı olacaktı.Babam yazar.Yazmakta olduğu kitabın geçtiği yerde yaşamak ister hep.Dört yaşımdan beri,her iki ya da üç yılda bir taşınıyoruz.İlk kez,babamla birlikte yaşayacağımız yeri ben seçtim:Brookline,Massachusetts,ABD.Ben burada doğmuşum; tabii hayal meyal hatırlıyorum,ama annem ölmeden önce burada bir aileydik.Umarım uzun,çok uzun bir süre burada yaşarız
       "Charlotte?Işığın neden yanıyor?"
       "Çünkü yıldızları görmek daha kolay oluyor.Ben dışarıdayım,baba"
       "Tabi ya.Nasıl düşünemedim?" Dedi babam."Çok güzel bir balkon,değil mi?
      "Mükemmel!Gelsene."
      Babam odamdan geçip balkona çıktı ve yıllardır pek çok kez yaptığı gibi yanıma diz çöktü."Sana ORİON'u ilk kez gösterdiğim zamanı hatırlıyor musun?"
      "Elbette,baba. Afrika'daydık..."
      "Burada biraz farklı görünüyor,değil mi? " Dedi , kolumu omuzlarıma dolayarak.
     "Evet.Güney yarımkürede ORİON baş aşağı görünüyor du. Ama buradan da görülebilmesi çok hoşuma gitti"
      "Yarın okula başlayacağın için ne hissediyorsun?"
      "Afrika'daki gibi etrafının bana gülen sırtlanlarda çevrilileceğini düşündüğün için mi soruyorsun bunu?Endişelenme,baba.Yarın okulda kimse bana gülmeyecek.Artık ilk gün faciaları yaşanmayacak"
      "Bunu duyduğuma üzüleceğim neredeyse,"Dedi babam."Senin maceralarını dinlemek ilk gece geleneği olmuştu" Gülümsedi."Beni en çok eğlendiren öykü hangisiydi?Port DOUGLAS? Hayır,Paris! Şimdi, okuldan beni arayıp kızımın erkekler tuvaletinde casusluk yaptığını söylemeyecekler mi yani?"
     "Baba,bu ülkede İngilizce konuşuluyor.'Garço'nun erkek çoçuk anlamına geldiğini nereden bilecektim ben? Bütün garçonlar orada olduğu için kaçamazdım da ... Yarın farklı olacak,göreceksin. Ya siz? Siz okuldaki ilk gününüze dair ne hissediyorsunuz,Profesör Ramsey?"
"Eh,aradan epey Zaman geçti,ama eski ders planlarımı çıkardım.Pek de eski görünmüyorlar."
"Ders planları mı? Yapma baba. Ne giyeceksin ? Asıl dikkat edecekleri bu" Onu içeri sürükledim. "Onlara daha iyi uyum sağlayabilmek için bir haftadır buradaki çocukları gözlemliyorum. Onların BROOKLİNE giysilerinden ben de edindim. Kapüşonlu tişörtler,kot pantolonlar ve parmak arası terlikler..."
"Charlotte,ben onları yaratıcı yazın konusundaki etkileyici düşünelerimle büyükendikten sonra, yine de giysilerime dikkat edeceklerini düşünüyor musun gerçekten? Karakter gelişimi konusunda onlarla paylaşacağım çok değerli fikirler var, ayrıca ..."
"Baba, bunu söylemekten nefret ediyorum ama çocuklar,özellikle ilk gün,öğretmenlerin söylediklerinden çok giysilerine dikkat ederler.Bence kot pantolon giymelisin.Bisikletinle mi gideceksin?"
Babam,"Elbette."diyerek başını salladı
"Öyleyse,ne Yaparsan yap ama Sak'ın paçalarını botlarının içine sokma!"
"Moda danışmanı kızım benim," diye güldü babam.
Sonra kapıya yaslanıp odamı inceledi.
"Harika görünüyor,Charlotte.Eyfel Kulesi'nin tepesinden çektiğin fotoğrafa bayılıyorum."
Son derece düzenli görünen çalışma masama doğru yürüdü. Masanın üzerinde kalemlerim,günlüklerim,dizüstü bilgisayarım ve bebekliğimde annemle birlikte Boston'daki kuğu teknelerinde çekilmiş fotoğrafım vardı.
-Masanı beğendiğine sevindim Dedi babam
-Annen bu masada sınav kağıtlarını okuyarak saatler geçirirdi
-Bundan güzeli olamaxdı dedim ona sarılarak
- Hep böyle ciddi görünümlü bir çalışma masam olsun istemişimdir
-Yatacakmısın şimd?
-Önce Sophie'ye e-posta göndermek istiyorum
-Tamam ama geç saate kadar uyanık kalma.İyi geceler,canım
İyi geceler,baba.Yanağını öptüm
KİME:Sophie
KİMDEN:Charlotte
KONU:Okul
Selam Sophie! Yarın okulun ilk günü ve ben her şeye yeniden başlıyorum. Seni çok özledim. Evimizin fotoğraflarını almana çok sevindim. Üstteki,her tarafı pencerelerle çevrili olan odayı seveceğini biliyordum;fantastique, magnifique,Merveilleux,n'estce pas! Ben buraya "Kule" adını verdim.Babam bunun sadece dekor olduğunu söylüyor. Ben gerçek bir odaya geçit olduğunu umuyorum. Balkonlu yeni odamı beğendiğine çok sevindim. Tekne evdeki hamakta sallanmaktan biraz farklı tabii. Tekne evden söz etmişke,rica etsem gidip bakarmısın,belki ORANGİNA eve gelmiştir?
Au revoir Charlotte
Okulu daha fazla düşünmek istemiyordum, bu yüzden bestele-seller kitap dosyam için fikirlerimi yazmakya başladım. Eğer hızlı hızlı yazarsam, midemde uçuşan kelebekleri kovalayabilirdim belki.

Yayımlanan bölümlerin sonuna geldiniz.

⏰ Son güncelleme: May 23, 2016 ⏰

Yeni bölümlerden haberdar olmak için bu hikayeyi Kütüphanenize ekleyin!

Beacon Caddesi Kızları ANNIE BRYANT En İyi Arkadaşım Olurmusun Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin