Engtranslator Kaleket
ThaiTranslator Timmyjohnny_TH
(photo by pantip)
กู้ไห่เอาเสื้อที่อยู่ข้างในกระเป๋าเอาออกมาสองตัวตัวแรกกู้ไห่ไห้ป้าโจว ตัวที่สองกู้ไห่ไห้ไป๋ฮั่นฉี (พ่อของลั่วอิน) พอไห้เสื้อกู้ไห่ก็พูดขึ้นมาว่า "นี่เป็นเสื้อที่พวกเราที่พวกผมตัดเองครับ เป็นเสื้อที่พิเศษสำหรับคุณสองคนเพื่อใส่ไปงานแต่ของผมกับลั่วอินครับ คุณพ่อจะลองใส่ดูก่อนมั้ยครับเผื่อมันฟิต?"
ป้าโจวยิ้มกว้าง "พวกเธอน่ารักมากเลย ป้าไม่มีเสื้อสวยๆใส่พอดีเลย"
ป่ายลั่วอินก็ยื่นกระเป๋าถือไห้ป้าโจวเช่นกัน "นี่เป็นพวกเครื่องประดับครับ ลองเปิดดูสิครับ"
ป้าโจวดีใจจนพูดไม่ออก "ดูพวกเธอสิ ต้องมาเสียเงินเพื่อพวกป้าอีกแล้ว"
ป้าโจวพูดจบก็รีบกลับเข้าห้องเพื่อลองใส่ของที่กู้ไห่และป่ายลั่วอินเอามาไห้
ไป๋ฮั่นฉีตบเบาๆที่ป่ายลั่วอินด้วยความเอ็นดู ''คนแก่ชอบโอ้อวดหน่ะ"
ไปลั่วอินมองไปที่ชุดของพ่อที่เป็นเสื้อผ้าที่เก่ามาก เสื้อกล้ามขาดๆ ลั่วอินไม่สามารถช่วยอะไรได้นอกจากพูดไปว่า "พ่อควรจะลองใส่เสื้อที่ผมซื้อมาไห้นะ ถ้ามันฟิต หรือใหญ่เกินไปผมจะได้ไปเปลี่ยนไห้"
ไป๋ฮั่นฉีโบกมือส่ายไปมา "เอาหน่ามันร้อนพ่อไม่อยากเปลี่ยนตอนนี้"
"ถ้ามันร้อนทำไมพ่อไม่เปิดแอร์หล่ะ?"
เมื่อกู้ไห่เขามาในห้องป่ายลั่วอิน เค้าคิดว่าเหงื่อที่ไหลมันมาจากการเดินขึ้นบันได เขาลองเดินไปรอบๆห้องหลายๆที่จนพบว่าแท้จริงแล้วในห้องมันร้อนจริงๆ
ข้างๆไป๋ฮั่นฉีมีพัดลมอยู่ตัวนึง เขาชอบที่จะใช้พัดลมมากกว่าแอร์เพราะกลัวสิ้นเปลืองเกินไป
กู้ไห่รู้สึกละอายใจอย่างมาก
"เอาหน่าคุณพ่อครับ เข้าห้องไปเปลี่ยนชุดเถอะครับ"
