Secret Love Song

BRIAN

Goodbye high school, hello college. Yes! Ilang araw na lang mag - sisimula na bagong chapter ng buhay ko which is college life. Nakaka - takot oo pero wala ng mas nakaka - takot sa katotohan kung ano ang sitwasyon ng buhay ko. Alam ko, hindi magiging madali ang maging college student. Sabi nga ng iba, REAL WORLD. Ito kasi yung stage na hindi ka na pwedeng mag - bulakbol at pa - pitiks pitiks lang dahil yung grades mo ay magiging susi mo para maka - hanap ng magandang trabaho sa darating na panahon. Kung maaabutan ko pa yun. I whispered.

"ROSE!" Napa - hinto ako sa pag - susulat ng marinig kong may tumatawag sa akin.

Then I saw Brian. Who is he? My ex crush who become my bestfriend. Awkward bah? Sa simula, oo pero kalaunan ay naka - sanayan ko na. Nag - tataka nga ako kung bakit ko naging crush yan eh ang Pangit naman niya. Alam niya yan, sina - sabi ko kaya sa kanya ng harapan yan. Tinatawan lang naman ako niyan sa huli.

"What are you doing?"

I showed him my notes.

"POEM again?"

"Whatelse I can do?" bored kong tanong.

"Why not go out and be with your friends." suggest nito.

Hindi ko tuloy maiwasang irapan ito sa sinabi. Helo! Parang hindi nito alam kung anong issue ko sa mga bagay na yan. Mas gugustuhin ko pang mag - kulong sa kwarto kaysa sa maki - halubilo.

Yes! Brian knows my condition. Akala ko nga na pag nalaman nito yung sakit ko ay kusa na itong lalayo sa akin. Pero ang loko, parang hindi ata naintindihan ang ibig sabihin ng sakit ko dahil mas lalo pa nitong siniksik ng sarili sa buhay ko. Kahit anong tulak ko pa layo dito guma - gawa pa din ito ng paraan para makabalik. His so persistent na kahit sa tayog ng pader na ginagawa ko ay nagawa niyang akyatin at tuluyan ng naka - pasok sa mundo ko. Kaya mali yung ate ko sa sinabi niya sa akin. May isang taong nagawang tibagin ang sinasabi nitong pader. At si Brian yun. I don't know if I should be happy of what he did or mas lalo lang akong matatakot. Matatakot na masasaktan lang ito sa huli. I'm always reminding him about my state pero parang wala lang dito. Bingi o nag - bibingihan, whatever it is, ay hindi pa din ito natitinag. He still keeps pushing me to go out and do what ordinary peoples do. Para bang ang dali lang para dito ang lahat. Pero ang totoo, sa loob - loob ko hindi.

"Naka - tulala ka na naman." Puna nito.

I'm always like that every time his here. Masyado kasi siyang masaya. Parang ang gaan - gaan ng buhay. And his very hopeful sa sakit ko. Minsan nga naiisip ko, sana nga sa ibang panahon o pagka - kataon na lang kami nagka - kilala. Yes! I knew him before, ex crush nga di bah. We just exchanges our hi's and hello's and that's it. But it sudden changed a year ago. That was the time na inatake ako ng sakit ko. Palabas na ako nun ng school at buti na lang nagkataong nagka - sabay pa kami kaya ng muntik na akong matumba ay nasalo niya agad ako. I don't know what really happened that day dahil sa sobrang sakit na naramdaman ko sa may bandang tiyan. Ang alam ko lang, his been so tensed and his calling my name. And everything went black. Paga - gising ko ay nasa clinic na ako ng school at si Mommy na yung nakita ko pag - mulat ng mga mata ko. She's been telling me a words pero wala akong maintindihan dahil hinanap ko siya. Just to say thank you. But after that day, he never leaved me. Para siyang asong laging naka - buntot sa akin. I swear, halos isumpa ko siya dahil ang kulit niya. Lagi niyang pina - pakialaman yung bawat galaw ko. Halos daigin pa niya yung nurse sa school sa mga pagkain na kina - kain ko kung makapag - bawal. Then one time, napuno na ata ako sa kanya. Nasaktan ko siya.

"Can you just stop?" I hissed at him

But he just smiled at me na lalong nagpa - kulo ng dugo ko.