Malını mülkünü ver de bir gönül al al da o gönül mezarda o kapkara gecede ışık versin sana
Bir gün ermişlerden birine sormuşlar
Sevginin sadece sözünü edenlerle 10'u yaşayanlar arasında ne fark vardır bakayım göstereyim demiş ermiş önce sevgiliden Gönül'e İNDİRİLMEMİŞ olanları çağırmış onları bir sofra hazırlamışlar hepsi oturmuşlar yerlerine derken tabakla içinde sıcak çorbalar gelmiş ve arkasından da derviş kaşıkları denilen 1 metre boyunda kaşıklar ermiş bu kaşıkları ucundan tutup öyle yiyeceksiniz diye bir de şart koşmuş
-peki demişler ve içmeye başlamışlar fakat oda ne kaşıkları uzun geldiğinden bir türlü döküp saçmadan götüremiyorlar ağızlarına En sonunda bakmışlar beceremiyorlar öylece aç kalkmışlar sofradan
Bunun üzerine şimdi demiş ermiş sevgiyi gerçekten bilenleri çağıralım yemeğe yüzleri aydınlık gözleri sevgiyle gülümseyen insanlar gelmiş otur muş sofraya bu defa buyurun deyince her biri derviş kaşıkları çorbayı daldırıp sonra karşısındaki kardeşine uzatarak içirmiş böylece her biri diğerini doyurmuş ve şükrederek kalkmışlar sofradan
İşte demiş ermiş kim ki gerçek sofrasında yalnız kendini görür ve doymayı düşünürse işte o aç kalacaktır ve kim kardeşini düşünür de doyurursa oda kardeşi tarafından doyurulacaktır Şüpesiz ve şunu da unutmayın gerçek pazarında alan değil veren kazançlıdır daima
