The Lost Haven II: The Grand Domain

2: Reunion

"Claire..." isang boses ang tumatawag sa akin mula sa kawalan. Patay na ba ako? Where am I?

"Claire." may tumawag ulit. Pakiramdam ko ay may gumagalaw sa katawan ko, tinatawag at hinihila na ba ako ni God papunta sa Heaven?

"Sis?" tawag ulit ng boses.

Sis? Teka, hindi naman kami magkapatid ni God a.

Unti-unti kong na-regain ang senses ko. I felt unharmed, but the shock of falling momentarily paralyzed me. I feel like I'm floating... no, may bumubuhat sa akin. It seems like I survived the fall but that sounds impossible. May lumigtas sa akin.

Si Finn? Si Jake? Hindi maaari, they're stuck with Clive in the Grand Tower. Besides, why would either one of them call me sis?

Nagkaroon ako ng isang sudden realization. Ang taong palaging nagliligtas sa akin dati even though siya ang may pakana kung bakit ako kailangan iligtas. Ung sumuntok ka Ade nung tinulak niya ako sa rose bush nung bata pa kami. Ang tanging tao sa mundo na tumatawag sa akin na 'sis'.

Impossible.

Minulat ko ang aking mata. Nakita ko ang isang matangkad na lalaki, he looks 18, with brown hair na dati ay black. Meron din siyang gray eyes--tulad namin nila Mama. Mula sa kanyang facial feature, nairita ako kasi para akong nakatingin sa sarili ko kapag naging lalaki ako.

"Gising ka na." sabi niya.

"Caleb?" I scanned his face once more, marami siyang pinagbago, he looked more mature and muscular, wala na rin siyang glasses, pero pareho pa rin ang mga ngiti sa mukha niya. "Caleb, ikaw nga!" itinayo ko ang sarili ko at hiyakap siya ng sobrang higpit.

"Woah. Anlaki ng pinagbago mo a. Could it be you've become mentally challenged after three months of missing in action?" biro niyo niya.

"Heck no." sabi ko. "I just... missed you." Napalitan ng lungkot ang aking saya. Seeing him really reminds me of Mama and Papa.

Pinatong niya ang kamay niya sa balikat ko. "It's all right." Nag-iba ang mood niya. "Anyway, why're you here? Delikado, pinaghahahanap tayo ni Clive Storm para isuko kay Ghost... Wait." Then mukhang may na-realize pa siyang mas malala. "WHY ARE YOU EVEN ALIVE!?"

He made me want to burst into tears. Nakaka-miss talaga ung humor niya. Never kong in-expect na matapos ang lahat ng napagdaanan ko, sa ganitong dahilan ako naging emosyonal.

Sinet aside ko ang aking feelings. "First things first," sabi ko. "We must rescue two guys."

Sinabi ko sa kanya na may kasama akong dalawang lalaki. He asked who were they, but I didn't replied. Nung nagdesisyon na kaming pumasok sa tower, nakarinig kami ng gunshots sa top floor. Dalawang figures ang lumabas sa bintana at ngayon ay bumubulusok na pababa.

"Kailangan nating silang saluhin!" utos ko kay Caleb.

"Niloloko ma baako? Hindi mo ba kung gaano kasakit ang sumalo ng isang average weighted na babae na nahuhulog 700 meters from the sky? The impact almost damaged my ankles!" he complained. "Besides..." he pointed up in the sky.

Nag-hawak kamay sina Jake at Finn. I thought they'll do a synchronized sky-diving stunt bago mahulog pero napansin kong may binunot si Finn sa pack niya: isang grappling hook.

Ok, a grappling hook, nakakainggit talaga. Pero mas nakakabilib ang sunod niyang ginawa. Red aimedt for the winodow na nakatapat sa kanita and he fired it. Nabasag ang bintana at mukhang nakakapit ng maayos ang hook sa something na steady. Imbes na mag-landing sa lupa, nag-swing sila papunta sa floor sa ilalim nung floor na pinaputukan niya ng hook.

"Cool." kinomment ni Caleb. "Let's go get them." tumakbo na siya papunta sa entrance ng tore. Sinundan ko siya.

The two of them landed on the 53rd floor. Nakita namin sila kasama ng debris ng mga basag na glass tables at wrecked cabinets.