The Art Of Letting Go(On-Going)

The Art Of Letting Go

Prologue

Bakit ba tayo nagiging sentimental?

Sabi nga nila di ba "Change is the only permanent thing in this world"

Hindi naman ako naniniwala dun kasi meron pang bagay na hindi pwedeng magbago kahit na ilang araw, buwan o taon pa ang lumipas....

MEMORIES....it is the only things that don't change when everything else does.

Meron talagang mga bagay sa buhay natin na hindi FOREVER na mapapasa atin. Kahit na gaano pa natin ito ipaglaban.

Sometimes destiny isn't always good, nagiging mapaglaro ito.

Kapag may nakilala tayong tao na natutunan na nating mahalin minsan inaakala natin na destiny ang gumawa ng paraan para magtagpo kayo. ...

Pero paano kung parte lang pala ito ng laro ng tadhana?

Making you realize in the end that the person you thought na destined for you wasn't really meant to stay , But only destined to make you feel love and leave you when you've already fallen.

Hindi madaling magbigay ng rason kung bakit natin kailangan iwanan ang taong mahal natin.

Maaring isipin nila na isa lang itong excuse. Merong maniniwala. Marami naman ang sisihin ka at mas masakit ang magalit pa sila sayo.

Ang hindi nila nakikita ay ang katotohanang mas nasasaktan ka. Mas nasasaktan ka na saktan ang isang taong hindi deserving na saktan.

Lalo na kapag hindi mo masabi ang iyong dahilan kung bakit mo kailangan iwan siya.

You can never own something that was never yours.

Kaya wag na nating masyadong panghawakan ang mga bagay na akala natin forever na.

Nothing last forever.

Forever is a lie.

Everything is transitory.

Kaya habang nasa kamay pa natin ang isang bagay, lagi nating ilagay sa isip natin na ito ay hiram lamang...

Para someday kapag nawala na ito, it won't take you eternity just to let it go

Kapag ang feelings natin ay lalong lumalalim para sa isang tao, mas mabuti palagi na tumigil muna tayo sandali and give our heart...

Oras para huminga;

Oras para gamitin natin ang ating isip para timbangin ang sitwasyon based sa reason not on our emotion

Dahil ang pinakamasakit na pwedeng mangyari ay kapag nagmahal ka sa isang tao, samantalang siya ay walang ibang gusto kundi friendship lang.

Love can sometimes be magic

But magic can sometimes be an illusion

Merong mga panahon na hinihiling ko na sana limited lang ang mga nararamdaman ko.

Para hindi ko na maranasan ang masaktan, hindi ko maramdaman na traydorin o madisappoint.

And never get my fragile heart broken. Pero kung ito nga ay mangyayari mangangahulugan rin itong hindi ko mararamdaman kung paano magmahal at mahalin rin.

The thought of it kind of scares me.

To have a heart that's whole but numb Or a heart that's broken but real.

Hindi ba mas gugustuhin naman natin yun? kesa ang mabuhay tayo na para lang naturukan ng anesthesia. PAINLESS kumbaga.

Parang zombie na walang pakiramdam....walang buhay

Someday, we'll all looking back those days na natutunan nating magmahal, masaktan, umiyak at lumaban

Siguro pag dumating ang time na yun...tatawanan na lang natin ang sarili natin

Marerealize natin kung gaano tayo nagpakatanga sa mga bagay na hindi naman pala talaga para sa atin.

Pero siguro mararanasan natin lahat ng iyon para matuto tayo, and in my opinion mistakes make ones journey fun

Life is what we make it

Love makes the world go 'round

So let's live, love and take whatever pain it brings....

Kahit na mahirap maghintay sa isang bagay na alam kong malabong mangyari;

Mas mahirap namang huminto kung alam ko sa sarili ko na ito talaga ang gusto ko...