H. S. One Shot ~Schizophrenic.

The start isn't always good.

Amalia's Pov.
"Είμαι η Αμαλία. Είμαι 27 χρονών και έχω κάνει ένα τρομερό λάθος. Ερωτεύτηκα έναν ασθενή μου. Είμαι ψυχίατρος με ειδικότητα στην σχιζοφρένεια. Βλέπετε ή ιστορία μου είναι πολύ μπερδεμένη." εξήγησα σε όλους εδώ,  στον κύκλο. Ο αποκαλούμενος “κυκλος” ήταν κάτι σαν group therapy μόνο που δεν είχε κάποιο συγκεκριμένο θέμα προβλημάτων ασθενών. Πήγαινες εκεί απλά για να πεις το πρόβλημα σου. Και το πρόβλημα μου ήταν εκείνος.. Από τότε που τον έδιωξα.. Από τότε βασικά που ήρθε. Όταν μπήκε στο ιατρείο μου.. Ήταν τόσο.. Γαλήνιος.. Περάσαμε πολλά άλλα όταν επιτέλους γνώρισα τον Hardin από κοντά.. Ήξερα πως δεν μπορούσα να τον φτιάξω.. Αφού είπαν όλοι το πρόβλημα τους είχε έρθει η ώρα να το αναπτύξουμε με περισσότερες λεπτομέρειες. Η κυρία Marks που απεύθυνε τον λόγο "Και για πες μας Λία.. Τι είχε γίνει την πρώτη μέρα που τον είδες και πως νιώθεις;" κόλλησα και καθάρισα τον λαιμό μου. "Λοιπόν.. Είχε διαγνωστεί με σχιζοφρένεια.. Και εφόσον ήμουν η μόνη ψυχίατρος που είχε ιδιόκτητα στην σχιζοφρένεια αποφάσισαν να μου αναθέσουν αυτή την υπόθεση. Όταν ήρθε στο γραφείο μου.. Ήταν τόσο γαλήνιος.. Όμορφος και ειρωνικός μέσα στην ανασφάλεια του. Μου άρεσε πολύ αλλά δεν με επηρέασε αυτό το συναίσθημα από το να τον βοηθήσω.. Μου ζήτησε να βγούμε ραντεβού.. " όλοι έκαναν επιφωνήματα και γω κοκκίνισα "Δέχτηκα και άρχισα να τον ερωτεύομαι.. Αυτό γινόταν 4 μήνες.. Του είχα δώσει κάποια φάρμακα και κατάφερε τουλάχιστον όσο είναι μπροστά μου να απωθεί τον Hardin μακρυά. Μέχρι εκείνη την μέρα.. Που σχεδόν με σκότωσε.. Εκεί αποφάσισα να βάλω ένα τέλος και έτσι μετακόμισα πάλι εδώ.. Δεν έχω επικοινωνία πλέον με τον Χάρρυ και με σκοτώνει αλήθεια.. Αλλά δεν μπορώ να κάνω και αλλιώς." όλοι φαίνεται να είχαν επηρεαστεί και πραγματικά ένιωθα πολύ χάλια "Λυπάμαι πολύ για όλη την ατμόσφαιρα πένθους αλλά ένιωσα καλύτερα που το μοιράστηκα με κάποιον." όλοι μου χάρισαν τεράστια χαμόγελα και ακούσαμε με προσοχή τις ιστορίες των άλλων στον κύκλο. Τελειώνοντας όλοι δώσαμε ραντεβού την άλλη βδομάδα στο ίδιο μέρος. Πήγα σπίτι και αποφάσισα να κοιμηθώ. Και όταν ξυπνούσα ήλπιζα όλα να ήταν ένα παρελθόν, ξεχασμένο παρελθόν.

—Flash Back—

Ήταν καλογυμνασμένος.. Με κοιλιακούς τόσο καλοφτιαγμένους που μπορούσες να παίξεις τρίλιζα πάνω τους. Είχε τατουάζ να καλύπτουν το σώμα του και ήταν τόσο σέξι καθώς σκούπιζε τον ιδρώτα.. Ήμουν σε μια κατάσταση έκστασης, ενώ εκείνος έμπαινε μέσα μου. Όπως επίσης και από την εικόνα του.. Ήταν αδιαμφισβήτητα πανέμορφος. Με τούφες μαλλιών κολλημένες στο πρόσωπο του.. Να βογγάει από τον πόθο και από την θέληση του να βρεθεί ψηλά και να απελευθερωθεί μέσα μου.. Και έτσι έγινε.. Ένιωθα το γεμάτο προφυλακτικό μέσα μου..  Καθώς το σώμα του έπεσε πάνω του ένιωθα την καυτή και γρήγορη αναπνοή του πάνω στον θώρακα μου. "Μωρό μου είσαι τόσο καλή." χάιδεψα τα μαλλιά του "Ξέρεις πως πρέπει να σταματήσουμε να το κάνουμε αυτό έτσι;;" σηκώθηκε και με κοίταξε "Ο Hardin έχει καιρό να εμφανιστεί Λία.. Φοβάμαι ότι αν με αφήσεις θα με στοιχειώσει." τα λόγια του με ακούμπησαν βαθιά. Αλλά δεν μπορούσα να δεθώ μαζί του περισσότερο. Θα έφευγα σε ένα μήνα έτσι κι αλλιώς μετάθεση σε άλλο νοσοκομείο. Τον αγκάλιασα "Πάω λίγο έξω να καπνίσω μωρό μου. Και έρχομαι." βγήκε έξω αφού φόρεσε ένα μποξεράκι και πήρε το πακέτο και τον αναπτήρα του.  Αποφάσισα να μπω και να μας φτιάξω μια ομελέτα αφού ήταν η αγαπημένη του Χαρρυ. Πήγα στο ψυγείο και πριν το καταλάβω δυο χέρια με τράβηξαν και με κόλλησαν στον τοίχο δίπλα στο ψυγείο. "Χαρρυ τι κάνεις?" χασκογέλασε "Δεν είμαι ο φλώρος κούκλα. Hardin εδώ. Άστον ήσυχο για το δικό σου καλό. Και το δικό του. Χαλάει τη φήμη μου τριγυριζώντας μαζί σου!" φώναξε και έκανε πίσω. Οι φλέβες ήταν εμφανής στον λαιμό του και το μόνο που μπορούσα να νιώσω ήταν η αναπνοή μου και την καρδιά μου να χτυπά. Ο Χάρρυ.. Hardin πιάστηκε από τον πάγκο και γύρισε σε εμένα. "Συγγνώμη δεν μπορώ να στο κάνω αυτό. Φεύγω.. Δεν θέλω να σου κάνει κακό." με φίλησε στα χείλη και φόρεσε τα ρούχα του στα γρήγορα. Γύρισε να με κοιτάξει και άνοιξε την πόρτα.. Δάκρυα έτρεχαν στα μάγουλα του. "Αντίο μωρό μου.. Θα σε θυμάμαι για πάντα." και με αυτό έφυγε. Αφήνοντας εμένα τσακισμένη, το παράθυρο ανοιχτό αφήνοντας ένα κρύο αέρα μα διαπερνά και το πακέτο με τα τσιγάρα του πάνω στο τραπέζι. Ελπίζω να μην έρθει να τα πάρει. Γιατί όντως χρειάζομαι ένα τσιγάρο.