Η Εκδίκηση

Εισαγωγή

Θυμάμαι πολύ καλά εκείνο το φθινοπωρινό βράδυ. Έχει χαραχτεί στο μυαλό μου σαν μια δυσάρεστη ανάμνηση που επιμένει και παλεύει καθημερινά να βγει στην επιφάνεια αλλά εγώ είμαι αρκετά αδύναμη ώστε να την καταπολεμήσω.

Σκωτία 1590

Ήμουν ένα κοριτσάκι πέντε χρονών με κατάμαυρα μαλλιά και γαλανά μάτια. Έπαιζα στην κουζίνα του σπιτιού με τη μαμά μου όταν ξαφνικά ακούσαμε φωνές και χτύπους στην εξώπορτα. Λόγω ηλικίας δεν καταλάβαινα και πολλά οπότε όταν μου είπε να τρέξω και να κρυφτώ στο δωμάτιο μας εγώ το έκανα χωρίς δεύτερη σκέψη. Σύρθηκα κάτω από το κρεβάτι και έμεινα ξαπλωμένη για αρκετή ώρα. Άκουγα τα ουρλιαχτά της μητέρας μου και την φασαρία ξένων ανθρώπων που ερχόντουσαν από το σαλόνι μας. Ήμουν ανήμπορη, δεν μπορούσα να αντιδράσω. Αναρωτιόμουν τι συνέβαινε και ,παρά την αθωότητα μου, φανταζόμουν διάφορες βίαιες εικόνες με πρωταγωνίστρια τη μητέρα μου. Χωρίς να το συνειδητοποιήσω ένιωσα τα μάγουλά μου να υγραίνονται. Έκλαιγα βουβά και παρακαλούσα τους θεούς να μας πάρουν μακριά από αυτούς τους ανθρώπους που έκαναν τη μαμά μου να ουρλιάξει και εμένα να κλάψω. Ήθελα τόσο πολύ να την βοηθήσω αλλά αδυνατούσα. Ύστερα από λίγα λεπτά σταμάτησα να κλαίω μα τα μάτια μου δάκρυζαν χωρίς λόγο και προσπαθούσα να αναπνεύσω αλλά δεν τα κατάφερνα. Βγήκα από τη κρυψώνα μου και σηκώθηκα όρθια. Γύρω μου υπήρχε καπνός και τότε λιποθύμησα. Ξύπνησα στην αγκαλιά μιας ξένης γυναίκας. «Να προσέχεις την Amarande» τα λόγια της μητέρας μου ήχησαν στα αυτιά μου. Άνοιξα τα μάτια μου και διέκρινα μια πηγή φωτιάς πίσω από τη θολή φιγούρα της. Εκείνη έσκυψε και με φίλησε στο μέτωπο και τότε η γυναίκα η οποία με κρατούσε εξαφανίστηκε στο σκοτάδι με εμένα στην αγκαλιά της. Ταξιδεύαμε για μήνες και στο τέλος εγκατασταθήκαμε στο Ποζιτάνο, μια μικρή παραλιακή πόλη της Ιταλίας. Το όνομα της θετής μητέρας μου ήταν Mesembria και ήταν μάγισσα του νερού. Ήταν καλή φίλη της μαμάς μου η οποία ήταν φημισμένη θεραπεύτρια. Ήθελα όμως να μάθω περισσότερες πληροφορίες για το παρελθόν. Λόγω ηλικίας δεν μου μιλούσε ποτέ για εκείνο το βράδυ όσο κι αν ρωτούσα. Ο καιρός όμως περνούσε και εγώ σαν έφηβη γινόμουν όλο και πιο περίεργη. Όταν έκλεινα το 25ο έτος της ηλικίας μου της ζήτησα να μου πει την αλήθεια. Ήταν αρκετά επιφυλακτική αλλά δεν μπορούσε πλέον να το αποφύγει. Εκείνο το απόγευμα μου τα είπε όλα με λεπτομέρειες. Φυσικά ήμουν αρκετά προετοιμασμένη για το τι επρόκειτο να ακούσω αλλά η αλήθεια με σόκαρε ακόμα περισσότερο.

Η Agne Sampson, γνωστή μάγισσα και θεραπεύτρια του Ανατολικού Λόδιαν, πιάστηκε αιχμάλωτη εκείνο το βράδυ. Μια ομάδα οργισμένων χριστιανών αποτελούμενη από ανθρώπους της καλής κοινωνίας ξεσηκώθηκε και φυλάκισε όσες μάγισσες ήταν δυνατό να πιάσει. Η μητέρα μου, λοιπόν, ήταν μια από αυτές. Ανακρίθηκε από τον ίδιο τον Ιάκωβο Α΄ και στάλθηκε στην πυρά στις 28 Ιανουαρίου του 1591.

Υπήρχαν όμως κι άλλα πράγματα που δεν ήξερα τα οποία αφορούσαν εμένα. Όταν ήμουν ενός έτους, η Mesembria και η Agne δημιούργησαν ένα ξόρκι που πρόσφερε την αιώνια ζωή έτσι ώστε η μητέρα μου να μπορεί να ζει για πάντα μέσα μου. Συνδυάσαν τη μαγεία του νερού με τη μαγεία της γης και έφτιαξαν ένα φίλτρο που με έβαλαν να το πιω. Γι' αυτό και το όνομα μου είναι Amarande. Amarande σημαίνει αθανασία. Και ήρθε η ώρα να πάρω εκδίκηση για την μητέρα μου από τον King James I.