'ความรักคืออะไร คุณพอจะรู้บ้างไหม '
'ความรักของแต่ละคน มันไม่เหมือนกันหรอกนะ'
'งั้นความรักของคุณคืออะไรล่ะ'
'ความรักของผม...ก็คือคุณไง'
ครั้งหนึ่งคุณเคยถามผมว่า ความรักคืออะไร ในตอนนั้นผมไม่ได้ตอบคำถามของคุณ
จนคุณถามผมอีกครั้งว่าความรักคืออะไร คราวนี้ผมจึงตอบ แต่ก็ตอบไปตามทฤษฎีที่มีเคยคนบัญญัติไว้เพราะผมเองก็ไม่รู้ว่ามันคืออะไร
จนวันนี้วันที่ทุกอย่างสายไป ผมจึงรู้ ว่าคำตอบมันช่างง่ายดายนัก เพียงแค่หลับตา ภาพความรักของผมก็ลอยขึ้นมา...นั่นก็คือคุณ
คนที่เคยนอนกอดกันในทุกๆเช้า เคยร่วมทุกข์ร่วมสุขในฐานะคนรัก
คนที่ไม่ว่าผมจะทำตัวแย่สักแค่ไหน ใบหน้าหวานนั่นก็ยังคงมีรอยยิ้ม
คนที่บอกรักผมในทุกๆวัน แม้ว่าเราจะไม่ได้เจอกัน
คนที่มอบจุมพิตอันแสนหวงแหนให้กับผม
คนที่รักผมมากกว่าใครๆ
และถึงแม้ว่าตอนนี้เราจะไม่ได้อยู่ด้วยกัน ไม่ได้นอนกอดกัน ไม่ได้บอกรักกันในทุกๆวัน แม้ว่าสถานะคนรักของเราจะถูกลดลงมาเหลือแค่หมอกับคนไข้
แต่คุณก็ยังคงเป็นความรักของผมไม่เปลี่ยนแปลง และจะยังเป็นตลอดไป
มันไม่สำคัญหรอกว่าคุณจะจำผมได้ไหม เพราะสุดท้ายถึงแม้คุณจะลืมผมแต่ผมไม่เคยลืมคุณ
ถึงคุณจะลืมเรื่องราวระหว่างเรา มันก็ไม่เป็นอะไรเลยในเมื่อผมยังคงจำได้ทุกรายระเอียด ทุกข้อความที่เราเคยพูดคุยหยอกล้อกัน ทุกสัมผัสที่คุณให้กับผม
แม้ในตอนนี้ริมฝีปากสีแดงสดของคุณมันจะไม่มีคำว่ารักหลุดอกมาให้ได้ฟังอีกแล้ว แต่มันก็ไม่สำคัญในเมื่อผมยังสัมผัสความรักของคุณได้อยู่
YOU ARE READING
love is everything
Fanfictionแหล่งรวมฟิคยาวที่แต่งไม่สำเร็จเพราะความมากพล็อต(ต้องไปแต่งเรื่องอื่นเพราะทนไม่ไหว) ติสแตก ไม่มีอารมณ์ ขี้เกียจ จนต้องพลันตัวมาเป็นฟิคสั้น และโม้เม้นชั่ววูบ