Unexpected You (KathNiel Story)

• New Life •

CHAPTER 2

Kathryn's POV

**After 9 years

"Senyorita, eto na po yung juice nyo" sabi ni Manang Perlita sabay abot saking ng juice..

"Ahh, sige po thankyou manang" nag bow at ngumiti sya sakin at iniwan na 'ko dito.

Oo, tama kayo ng nabasa . Tinawag nya 'kong Senyorita,. Sa totoo lang, di na' ko yung dating batang dukha, isang dukha na inaalipin lamang. Siguradong nagtataka kayo kung bakit.

"Nak, ano? Ready ka na ba?"

"Yes, ma. Kanina pa"  you read it right . Matagal na pala akong hinahanap ng Mama ko, pinahanap nya 'ko nung una pero di nya ko nahanap..

Pero dahil mama ko sya, di sya nawalan ng pag asa hanggang sa mapahanap na nya ako. I was 12 years old nun, (I'm now 21). Actually, after a month lang ata nung kamamatay ni Tatay 'nun. Dun narin nagsimula ang buhay ko nang makasama ko ang mama ko..

"So, what are we waiting for? Let's go"

**FAST FORWARD

Now, this is the day. Ang matagal kong hinintay..

*Ringggggggggggg.Ringggggg.Ringgg*

Someone is calling.. then nung tinignan ko, si Faye. Ang bestfriend ko, ang taong malapit sakin, ang taong kailan man di ako iniwan sa ere..

"BES!! WAAAAAAH! SO, ANOO? UUWI KANA BA TALGA DITO SA PINAS? AS IN? YAY. IMISSYOU SO MUCH BES! ANO, ANONG BALIT-" pinuyol ko na ang pagsasalita nya. Halatang miss nya nga ako, makabasag eardrums kung sumigaw e..

"Oopss! Kalma lang! Pwese? Mababasag eardrums ko e, nako!  Yari ka naman sakin sakin pag nagkataon!"

"Eeeeehh? Okaaay, sorry! Talagang miss lang kita, ok?  Hmm. So, ano nga?  Naka uwi kana ba sa Pinas? Asan ka ngayon? Sunduin kita!" okay! Andami nya tanong. Sya na, sya na talaga! -_-

"Diba, sabi ko kalma lang? Ugh. So, naka uwi na 'ko sa Pinas. And nasa Condo KO ako ngayon. Diba tinext kita kung san yun?"

"Ahhhh! Yeah, yeahh. So, bye na! I will meet you nalang later. Bye bes!" sabi nya at ibinaba agad ang phone.

**SA CONDO KO

"Nye? Talagang talaga? Itutuloy mo talaga ang mga balak mo? Di ka pa naka move on?" di makapaniwalang tanong nya.

"Oo nga diba?! Saka nangako ako kay tatay  na ipaghihiganti ko sya. At alam kong alam mo yun"

"Pero, kasi naman! Err"

"Ano? Akala ko ba bestfriend kita?  Akala ko pa naman susuportahan mo 'ko. Pero kung ayaw mo, edi wag.." nakakalungkot lang kasi isipin. Akala ko, susuportahan nya 'ko, AKALA ko lang pala.

"Eh! Iniisip ko lang naman ang pwedemg mangyari! Tahimik na, wag kana gumawa pa ng gulo!" pagmamatigas pa nya.

"Sila ang unang gumawa ng gulo, tatapusin ko lang. Saka tingin mo ba matatahimik at mapapanatag ang loob ko pag nanahimik ako? Hindi! Kailangan nilang pagbayaran ang mga ginawa nila! Kailangan ng tatay ko  ang hustisyang nararapat para sa kanya. Nasaksihan mo din yung ma panahong pinahirapan nila kami! Di mo 'ko masisi, Faye."

"Okay sige, suko na 'ko! Huwag na tayong mag away, baka san pa mapunta 'tong debateng ito."

"Haaay nako, basta ayaw ko nang maulit pa 'tong issue na 'to, okay?"

"Ok sige. WAAAAAAAH! By the way, imissyou so much! Grabe ha! laki ng improvement mo! Ganda mo na e, talbog ang beauty ko"

"So, what are you trying to say? That I'm ugly?" yung totoo, iniinsulto mo ba 'ko neto -_-

"Uyy, bongga! Englisera na ang bestfriend ko! Hahaha. Nye? di ka pangit, ang ibig ko lang sabihin lalo kang gumaganda!"

"Binobola mo lang ako e. Hahaha" okaaay, totoo naman e.

"Hindi ah! Oo nga pala, kelan yang 'revenge' daw ku 'no na yan? Ha?" tanong nya.

"Wag ka exited, basta. Malapit na, malapit na malapit na." sa pagkasabi kong 'yon, nsa mga ngiti ko ang tagumpay..

____________

NOTE NI AUTHOR: Sa next chapter ang start ng lahat. Itong chapter na ito ay pagpapakita lamang ng bagong buhay ni Kathryn. So, sana suportahan nyo. Vote kayo para sa next chapter and comment for a suggestions para sa flow ng story. Yun lang, salamat. √