Bölüm 2

943 58 141
                                    

(Thanks for the permission killualover706  , i really enjoyed this story while reading :3)  

Bu bölümde geçen bazı terimler: Baka: Aptal, Gomen: Özür Dilerim Onii-chan: Abi - 

Gon.                                                                                                                                                                                                       Bu oydu değil mi?                                                                                                                                                                             Gon'a benziyordu..                                                                                                                                                                           Rüya mı görüyorum?                                                                                                                                                                   Neden hareket edemiyorum?                                                                                                                                                   Neden konuşamıyorum?

....

''K-killua..sen misin?..'' çocuk bu soruyu mavi gözleri sulanmış kişiye sordu

Damlalar gözüme doğru tırmanıyordu 'n-neden konuşamıyorum?..'

''B-benim Killua, Gon.'' gözyaşlarımı hızlıca sakladıktan sonra ona gülümsedim.

Ama bildiğim bir sonraki şeyin yere düşmemiz olduğuydu, Gon bana sıkıca sarılarak yeri boylamıştık

''Killuaaaa! Seni çok özledim!!!!'' resmen bağırmıştı, bunun sonucunda etrafımızdaki insanlar bize garip bakışlar atmaya başladılar

''b-baka! Şimdi sırası değil! Hadi, bizim eve gidelim.'' yavaşça kalktım ve torbaları elime aldım. Sonrasında utanç içinde onu arkamdan sürükledim

~~~~~

Sonunda eve geldiğimizde, koşmayı bıraktım, ama aynı anda bırakmamayı diledim..

Bilemiyorum ama..Gergin hissediyorum, hatta Gon'un etrafında biraz da utangaç..

Binaya hayretle bakarken ''Killua! Burada mı yaşıyorsun!?'' diye sordu Gon.

Gergince saçlarımı kaşırken ''e-evet, en azından şimdilik.'' dedim

''Hadi sana dairemi göstereyim''

Yola koyulduğumuzda Gon sürekli etrafına bakınıyordu. Buraya daha önce gelmediğinden ötürü garip davranıyordu. Bu hareketleri gülmeme sebep oldu

Somurttu, ''Killua, bu kadar komik olan ne?''

''hmmmm? Hiçbir şey'' kendimi gülmemek için zor tutuyordum.

''her neyse, işte geldik! Alluka pek iyi hissetmiyor o yüzden ona ilaçlarını verip bir süreliğine göz kulak olacağım.. bunları yaparken sen de t.v izleyebilirsin, sonra da konuşabiliriz.'' dedim gülümseyerek

Gon her zamanki gülümsemesiyle inatçı bir şekilde ''Hayır, yardım etmek istiyorum!'' dedi, yanaklarım ısınmaya başlarken ''s-sorun yok, sen sadece rahatlamana bak''

Tekrardan gülümsedi, ''Killua,yardım etmek istiyorum, Alluka benim de kardeşim sayılır.''

Kapıya anahtarımı takmış açarken ''Pekala o zaman, umarım sana hastalık bulaştırmaz.'' dedim

Tekrar karşılacak mıyız? (Killua ve Gon Fanfiction) ÇeviriHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin