MOLS

Prologue

Class Hour
2:45PM NOON

Tinungo ko ang seawall ng aming paaralan. Wala naman sigurong masama kung mag papalipas ako ng oras. Nang marating ko na ay agad akong umupo doon. Pinagmasdan ko ang paligid walang tao, sariwa ang hangin na dumadampi sa balat ng katawan ko na hindi sakop ng uniporming suot ko. Wala akong naririnig na ibang ingay kundi ang tila musikang alon ng dagat. Ipinikit ko ang mga mata ko at pinakawalan ang isang malalim na buntong hininga. Sa ganitong pagkakataon masasabi kong napakaganda ng buhay dahil sa maaliwalas na paligid, sa sinag ng araw na nag papahiwatig na palaging mayroong pag-asa, sa simoy ng hanging tila nag papalimot ng problema. Malayong-malayo sa reyalidad kung saan marami kang kinakaharap na pagsubok. 
Ang daming tanong ang pumapasok sa isip ko at tila ni isa ay wala akong alam kung papaano ko sasagutin.
Bakit ba di ko parin mahanap ang eksaktong dahilan? Bakit ba pinapakita niya sa akin na maling-mali ako? Bakit ba naduduwag akong sumugal? Bakit hindi ko kayang lumaban? Bakit ang hirap tanggapin ng katotohanan? Bakit ba ang dali niyang makalimot?
Life is being unfair. It's always unfair!
Nature is my best comforter at this moment. It heals my wounded soul and makes me forget my most painful scars. It gives me strength when I almost give up. It's my invisible advisor from above. I opened my eyes and touch my face it's wet then realized something, I smiled
"You completely broke me."

A/N:
Whew! Tapos na ang prologue. My Lord. Nano-nosebleed nako te! Ang hirap. Huhuhu. Oh, ayan ha. Sorry kung may wrong typos and grammar 'wag kalimutan na tao lang din si Author nagkakamali din. Hahaha
Don't forget to drop a comment. Ansabe? Ni wala ngang bumabasa comment pa kaya? Yaan niyo na assumera lang talaga ako kaya nasasaktan eh. Chooss! Haha😘
LoveU💗
××Author