Γυάλινος Κόσμος (Βιβλίο 1)

Κεφάλαιο 1

                                                                                                                                Γη, 500 χρόνια μετά την Αποκάλυψη.

Tα κλάματα των γυναικών ακουγόταν σε όλο το κτήριο. Οι άντρες, είχαν παραταχθεί έξω από το κτήριο, έτοιμοι να ξεκινήσουν για τον Μεγάλο Πόλεμο.

Μια κοπέλα κρεμόταν από το λαιμό του αδερφού της, ανίκανη να τον αφήσει να φύγει.

"Είναι ανάγκη να φύγετε όλοι;", είπε.

"Διαταγές του βασιλιά", της απάντησε, μην μπορώντας να κρύψει την αντιπάθειά του γι'αυτόν, "Θέλει να χρησιμοποιήσει τις δυνάμεις μας, για να νικήσει"

"Δεν γίνεται να έρθω μαζί σας; Δεν είστε οι μόνοι με δυνάμεις!"

"Eλένα, δεν γίνεται να μείνει άδεια η Ακαδημία της Λήθης. Οι τρεις Άρχοντες δεν θα το επέτρεπαν ποτέ αυτό. Ό,τι κι αν έλεγε ο βασιλιάς"

Η Έλενα προσπάθησε να πνίξει τα δάκρυα που απειλούσαν να εμφανιστούν στα μάτια της.

"Κάλιαν, υποσχέσου ότι θα γυρίσεις πίσω σε μένα! Δεν θέλω να μείνω μόνη μου"

Ο Κάλιαν της χαμογέλασε.

"Θυμάσαι τι σου είπα όταν πέθανε ο πατέρας; Δεν πρόκειται να σε αφήσω ποτέ μόνη", είπε.

Η Έλενα τον αγκάλιασε για μια τελευταία φορά.

"Ελπίζω να μην σε ξεμυαλίσει καμία εκεί πάνω! Η Σολιτά θα σε περιμένει", είπε υπενθυμίζοντας του ότι δεν είχε αποχαιρετήσει την αρραβωνιαστικιά του.

Ο Κάλιαν φίλησε την αδερφή του και πήγε να βρει τους υπόλοιπους στρατιώτες- φίλους του.

Η Ελένα έμεινε να τον κοιτάζει. Δεν ήθελε να του το αποκαλύψει, αλλά ένα άσχημο προαίσθημα γι'αυτόν την βασάνιζε από όταν άκουσε την εντολή του βασιλιά. Ήταν σίγουρη ότι κάτι κακό θα συνέβαινε στα Βόρεια Βασίλεια.

Θυμόταν ακόμα το όνειρο που είχε δει μόλις έναν μήνα πριν.

Στεκόταν μόνη της, σε ένα άγνωστο λιμάνι. Η θάλασσα είχε ένα περίεργο χρώμα, κάτι σαν ανάμειξη του φυσιολογικού γαλαζοπράσινου με το χρώμα του μόλυβδου. Αν και φαινόταν ήρεμη, η Ελένα ένιωθε ότι κινδύνευε. Μια κοπέλα, περίπου στην ηλικία της την πλησίασε. Η Ελένα εντυπωσιάστηκε από τα μακριά καστανόμαυρα μαλλιά της και το μακρύ φόρεμα που φορούσε, που είχε την ίδια απόχρωση με την θάλασσα και άφηνε τον έναν από τους ώμους της ακάλυπτο. Όταν η κοπέλα έφτασε αρκετά κοντά της, η Ελένα κατάλαβε ότι την γνώριζε. Ήταν η γυναίκα η οποία πρωταγωνιστούσε στις ιστορίες που άκουγε από όταν γεννήθηκε.