Het is al een tijd geleden dat ik wat geschreven heb. Wellicht wel weer veel te lang. Volgens mij laat ik mezelf soms zo ontzettend meeslepen in een depressie of een writersblock dat ik mijn hele kunnen laat verwateren en me eigen talenten gewoonweg verwaarloos. Maar hey, what else is new?
De reden dat ik ook zo lang niets geschreven heb is omdat er weer een gigantische turbulente twee jaar is gepasseerd. Twee jaar waar in ik wederom mezelf moet herpakken vanuit de dieptepunten van mijn leven. Maar twee jaar up's en down's kan een mens natuurlijk niet zonder inspiratie laten.
Dus bij deze, uit het diepste van mijn hart en ziel,
Ken je dat gevoel dat iemand je hand vastpakt, maar er verandert niks van binnen? Of dat iemand je koud laat, terwijl ze je zo hevig beminnen, Je spreekt je angsten uit, maar ze lijken doof voor de feiten, Je leeft in een bestaan vol schuld en vol verwijten,
Ken je dat gevoel dat je werkelijk niemand meer vertrouwd? Zelfs niet de gene waar je het aller meest van houdt? Of het gevoel van lippen die elkander raken, Maar er volgt geen gevoel van extasè,
Ken je dat gevoel, wegkwijnen door het leven, Geproeft van alle vruchten, maar altijd maar voor even? Ken je het gevoel dat je woorden en emoties er niet toe doen.. Niemand kan je troosten met een lach en met een zoen.
Waarom zou je voortgaan? De modder is te diep, Je zou het liefste niets meer voelen... Het liefst stierf je toen je sliep..
Waarom nog spreken, als niemand je kan horen? Waarom worden we dan uberhaubt geboren? In een wereld vol veraad en haat.. En leugens bovendien... In een maatschappij waar je geen principiele waardes meer kan zien. Een bestaan met wederhelfden, Maar het gaat telkens kapot. En als het hart begint te breken Ja dan moet het hart op slot..
Beschermd tegen van buiten.. Het kwaad maar ook het goed.. Maar dat risico neemt de gebroken ziel, Die niet weet wie die vertrouwen moet.
Een nieuw tijdperk, Trouw bestaat alleen in de boeken van grimm.. Waar de dieren kunnen praten en iedereen altijd zingt. Een plaats vol liefde harmonie en saamhorigheid.. Maar de realiteit is, het leven is een harde strijd.
Na zo veel verderf te hebben verwerkt.. Besef je dat jou pijn door niemand word opgemerkt.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
