Ik ben net als de maan,
lichtgevend tegen het
duister.
Ik ben onopgemerkt
opgekomen,
en onopgemerkt weer
weggegaan.
Ik kijk recht op de ronde
wereldbol.
Alles gebeurt, alleen word ik er niet bij betrokken.
405.696 kilometers
ben ik van de mensheid verwijderd,
405.696 kilometers
te ver.
Eigenlijk geef ik
te weinig licht,
en krijg ik
te weinig aandacht.
Iedereen slaapt
wanneer ik er ben,
iedereen wordt wakker
zodra de zon mijn plaats heeft ingenomen.
Ik kijk op de miljoenen sterren en sterrenbeelden.
Ik vind mijn eigen patronen,
soms verbeeld ik ze me,
omdat ik ze wil zien.
Toch zijn er een klein aantal mensen,
die elke avond hoopvol naar mij kijken.
Genieten van al die sterren,
genieten van mij.
Hun bewonderen me van zwart
op wit.
Hun bewonderen me zoals ik bewonderd wil worden.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
