200 yıl

Bölüm 1:Başlangıçtan Öte

200 yıl önceydi 3. Dünya Savaşı sonrası atılan nükleer bombalardan sağ çıkanların oluşturduğu bir topluluk kurulmuştu. Hepimiz yer altında açlıktan fare yiyip ölmek üzereyken bulunmuştuk. Hepimize radyasyon geçirmeyen kıyafetler giydirilmiş ve aya kurulan üsse götürülmüştük. Biz kalan son insanlardık. Geri kalanlar ise bazılarımızın atalarımız olarak adlandırdığı uzaylılardı.

Üsse götürüldüğümüzde tek gözünü kaybetmiş yüzünün yarısı erimiş bir adamın bağırtısını duyduk.

_ Zaman alehimize işliyor. Yarım saat sonra B kapısındaki 2. Odada hepinizi görmek istiyorum. Şimdi yemeklerinizi yiyebilirsiniz, afiyet olsun.

Sadece ağız şapırtıları başka hiçbirşey duyulmuyordu. Açlığın vermiş olduğu bir iğrençlik. 2 ay öncesine kadar bu adamlsr borsacı, ünlü bir reklam yıldızı, işçi, çöpçü, işsiz, ya da öğrenciydiler. En azından savaştan önce. Benimle yer altında yaşayan bu adamların yarısının olmaması kimsenin umrunda değildi, tek istedikleri o ne olduğunu hala bilmedikleri yemeğin tadını bile almadan mideye indirmekti. Onları yargılayamazdınız.  ismini hala bilmediğimiz o iğrenç yanıkları olan herifin ayak seslerini duymuştum, saatlerde değişiklik oldu herkes yemeğini bitirir bitirmez 2. Odada benimle buluşsun. 

Hala kimseden bir çıt çıkmıyordu, hepimiz hipnotize olmuş gibiydik aslında 2 aydır bu boktan durumdaydık iletişim sıfır, sorgulama sıfırdı, hayatta kalmamızı sağlıyordu, enerji harcamıyorduk, zaten istesek de yapamazdık günden güne eriyorduk.

Odaya geçtiğimizde aslında oranın bir revir olduğunu anladım, tahliller ıvır zıvırlar, ardından nerede olduğumuzu anlattılar.

Ayda tüm milletlerin bir arada yaşadığı bir üsde bulunuyorduk kurtulan 500.000 kişi içindeydik buraya ne zaman saldıracaklarını bilmiyorduk ya da saldırmayacaklarını, tek bildiğimiz yaşamak için birbirimize tutunmamız gerektiğiydi.