SAVE ME

Chapter:4 Happiness Vs. Sadness

Crisha POV

nandito ako sa pinagtatrabahuhan ko as a Watress masaya ako ngayon dahil sahod ko na

nag pupunas ako ng lamesa ng tawagin ako ni MRS.GiLee boss ko...

"Ms.Xy!" sabay lapit sa akin

...ang lapad..ng ngiti..nya parang ate ko na rin yan...

"N-Ne? boss!?" ako..at nakangiti..

"Heres.your salary..you may now leave..."lumungkot ang mukha nya

kinuha ko ang..envelope...
malaki laki rin ang pera na sahod ko..pero..

"L-leave!? w-why boss?!" nanggigilid na tlga luha ko..

-"Sorry.but we already found..new..employee..the CEO,not like,you you are too young..for this job
sorry,i hope that youll understand it ,just leave..." she left..me here while standing.

I really dont  know what happening here  i left the Noodle House while crying.l Hindi ako naawa sa sarili ko naawa ako sa pamangkin ko,simula ng mamatay..si kuya

lagi syang.. malungkot ,nagkukulong
hays, matatagalan tuloy ang pagbayad ng tuition nya scholar lan .sya kaya:nakapasok sa Busan Highschool of Arts...
bat ba kasi namatay si Kuya...

*FLASHBACK*

Halos araw araw kong naririnig ang pag aaway..nila..kuya..

"Yeri! may lalake ka ba??!?!sumagot ka!?!" si kuya ang lakas ng boses

doon muna ako tumira pansamantala..para may makakausap si Yuri.

"w-wala..!" naiiyak na sabi ni ate YERI ASAWA NI KUYA...

naglalakad kasi ako papunta sa kwarto ni Yuri habang naririnig ko ang paguusap nila..napahinto ako

"Sumagot ka nalang.." mahinahon na sabi ni kuya naiiyak na rin ako..

"Jim,bumabagsak na ang kompa.." hindi pa na tatapos si ate...

"Just straight to the point!" sigaw ni kuya.

naisip kong wala pa pla si Yuri may pinuntahan with her friends gabi na wla pa sya

may BG-s nmn sya mainam na tong di nya marining parents..nya

napahinto ang pagiisip ko kay Yuri,nang marinig..ko ang

"OO! MERON!DAHIL ALAM, HINDI MO NA MAIBIBIGAY ANG LAHAT NG KAILANGAN KO PATI NI YURI BUMABAGSAK NA KOMPANYA NATIN..DAHIL SAYO!

...WALA KANG KWENTANG ASAWA! NALOKO KA NG KAIBIGAN MONG MATAPOBRE! AT ISA PA ,IIWAN KO NA KAYO!ALGAAN MONG MAIIGI SI YURI!? BUNTIS AKO ! KAY SEOK WON JINSOO LEE!

SA BOSS KO AT SASAMA NA AKO SA KANYA!"

sa huling banda malumanay na sinabi nya sa mga yun bawat salita nya,ay ang pagbagsak ng luha ko ma babankrap na pla ang kompanya napatago nmn ako biglang lumabas si Ate...

"pakiusap wag mo kaming iwan ng anak..mo!" malumanay na sabi ni kuya habang yakap si Ate Yeri parehas silang umiiyak...

"tama na aalis na ako.!"

tinanggal ni ate ang pagyakap ni kuya walang magawa si kuya..

nakasalampak lang sya sa sahig bumaba na si ate dala ang gamit nya gusto ko sanang yakapin si Kuya
.pero wala akong magawa...

2weeks ago na rin ng umalis si Ate si kuya lagi sa bar,napapaaway  7 years rin ang tinagal nila!

hindi pa rin ako na niniwalang yun ang dahilan ng pagalis ni ate

lasing si kuya umuuwi araw araw ni hindi ko sya makausap. bata pa lang si Yuri, 15 palang sya kakatapos ng bday nya:walang syang alam sanangyayari sa kaibigan nya sya natutulog nag dahilan na lng ako...

gabi na rin wala pa si kuyanasa hagdanan ako nakaupo.
laking gulat ko ng may tumawag sa phone ko

Phone rings***

unregistered #

"hello!?"

( miss...pumunta po kayo dito sa **** hospital...
5050 po ang kapatid nyo...pasensya na po...nabigla ko kayo..)

*toot*toot*toot*

ang bastos  nung tahalos..manalo na ang puso ko sa finishline

at uma-ala Falls na rin ang luha ko at mata ng matanda ang Mata ko sa labo
pumunta na agad akong *** hospital..

wala na akong naabutan...

kung di ang tunog na...

*tooooooooooooooooooooot*

He DIED...

pinaliwanag sa akin..ng nakakita,

ang bilis daw kasi..ng takbo ng kotse nya,
nabannga nya daw ang isang Truck ng oil tank nagsalpukan sila saktong nasa tapat pa sila ng gas station nadamay pati station

sumabog ito...nalapnos ang balat ni kuya tumalsik daw kasi ang katawan nya sa damuhan agad nilang tinakbo ito pero huli na

nasa morgue ako ngayon... umiiyak..

*END OF FLASHBACK*