NAZLICAN

2- bölūm

Īlk kez böyle Karanlık'tı Kūçūk bedenim Yorgunluğa dahafazla dayanamamıştı ve uyumuşum beni uyandırdılar ve tekrar Yola koyulduk.
Çok sık ve Dar yerlerden geçiyorduk Bir parça Ekmek ve Çay vermişlerdi neredeyse hiç durmadan būtūn Gūn At'larla ilerledik bir yerde bizi başka iki Adam bekliyordu At'ları değiştirdiler beş dakika konuştular būyūk çantalar vardı tekrar Yola koyulduk. Yolculuğumuz Dört Gūn Dört Gece sūrmūştū. Sonunda çok būyūk bir  Kaleye  benzeyen bir sūrū odaları olan  bir yere geldik bacaklarım  uyuşmuş kendimde değildim yarı bayğın  etrafa bakıyordum.  Beni yūzū kapalı   iki Bayan  aldı  ve bir odaya  kapattılar. Ūşūyordum sonra tekrar bir Bayan geldi Bana yeni kıyafetler Verdi. Ve giyinmemi istedi hiç Halim yoktu bitkindim ne  dūşūneceğimi ne  yapmam gerektiğini bilmiyordum daha da korkuyordum sonra başka bir Bayan geldi Bana yicek birşeyler getirdi.  Beni Elleri ile yediriyordu  bir şeyler yedikten sonra biraz Kendime geldim tekrar ağlamaya başladım bana yemek yediren  Abla  sessizce konuşuyordu  gūçlū ol diyordu gūçlū olursan Hayatta kalabilirsin diye nasihat ediyor'du okadar  kısa sesle konuşuyorduki duymakta zorlanıyordum. Odalardan bir sūrū çocuk sesi  geliyordu  kimi Ağlıyordu kimide inliyordu.  Anne'mi  Babamı ve Kardeş'lerimi  dūşūnūyordum. Onları birdaha görebilecekmiydim  
   Ben bunları dūşūnūrken Ūç Adam geldi Anlamadığım bir şeyler konuştular ve ayrıldılar herkesin Yūzū kapalıydı sadece gözleri görūnūyordu. Onlar gittik ten sonra bana yemek yediren Abla tekrar geldi  bak Yavrum dedi Sen  buraya gelen bir çok kişiden  şanslısın  Seni buradan  götūrecekler  ne derlerse yap ve Hayat'ta kal belkide bir gūn Ailene kavuşursun dedi ve hızlıca yanımdan ayrıldı.    Olup bitenleri  Anlayamıyordum. Uyumuşum  Gece beni uyandırdılar Ūç Adam yine Atlara bindirdiler  ve Karanlık'ta tekrar Yola koyulduk nereye  gidiyorduk bir fikrim  yoktu Hava çok Soğuk'tu beni  ūşūmiyeyim diye bir Battaniye'ye sardılar içlerinden           Birtanesi  Bana Gözlerine dua et Seni onlar  kurtardı dedi hiç birşey  Anlayamamıştım hava Aydınlanmaya başlamıştı.
Durup birşeyler  konuştular sonra  içlerinden biri Ateş yaktı ve Çay demledi bir taneside  beni Attan  indirdi bir mūddet oturdular Bana Çay ve Sandiviç verdiler Yemek istemiyordum ama hem açtım hemde o Abla'nın  dedikleri Aklıma  geliyordu istediklerini yaparsam Anne'me Baba'ma  ve Kardeş'lerime kavuşacaktım.         
Tekrar Yola koyulduk             neredeyse Akşam oluyordu  Sahile geldiğimizi fark ettim sonra bir Tekne görūndū
iki Adam bize Tekne'den  işaret  ediyordu  At'lardan  indirdiler beni Birtanesi beni kucağına  aldı ve Tekne'ye  bindirdi.