Until His Memory Was Gone (On Going)

Chapter 1 from the beggining

C1 : FROM THE BEGGINING

*****************

Play this

(Jamie's POV )

Tatlong taon na nakalipas simula ng umalis si Mike sa bahay ampunan at sa tatlong taon na yon wala ni isang batang Mike ang dumating dito sa bahay ampunan, malapit na ang birthday ko pero wala parin sya..

Lagi ko syang naalala at lagi kong iniisip yung mga masasayang alala namin. pati na yung sabay kaming matulog. Kapag naiisip ko si mike lagi akong umiiyak.

"Nangako tayo *sab* sa isat isa na walang iwanan *sab* pero madaya ka. K-kase iniwan mo ako *sab* wala na kong kakampi d-dto " sabi ko sa sarili ko habang patuloy ang pag iyak. Nagulat ako ng may biglang sumulpot sa harapan ko. Pag tingin ko si trixie. 'anu nanaman kaya ang gagawin nya, sigurado ko aawayin nanaman nya ako.

"Kawawa ka naman iniwan ka ng friend mo. Hindi kana nya babalikan kaya wag ka ng umasa " Pang iinis sakin ni trixie.

Bigla akong nainis sa sinabi nya kaya naitikom ko yung kamay ko. naalala ko yung sinabi ni mike na dapat ipagtanggol ko ang sarili ko kapag wala na sya sa tabi ko, Na dabat marunong akong lumaban.

"HINDI TOTOO YAN!! BABALIKAN NYA AKO DITO! " sa sobrang inis na sigawan ko sya.. dapat marunong na akong lumaban na kaya kong ipag tanggol ang sarili ko.

"Aba! Marunong ka ng lumaban huh! sinisigawan muna ko ngayun! "
Nagalit sya sakin dahil sinigawan ko sya kaya itinulak nya ako. Bigla akong natakot dahil sa ginawa nyang pagtulak sakin.

"Matapang kana rin.. Ano Huh!" Tinulak nya ulit ako at naging malakas na ang pagtulak nya sakin., hindi dapat ako matakot sakanya dapat nakong lumaban

"Ano!! Bakit di ka makasagot. Lumaban ka.! " sa pangatlong pag tulak nya sakin sumobrang lakas ito kaya napa tumba na ako. At iyon na ang ikinagalit ko Kaya gumanti ako at naitulak ko sya sa putikan

"Sumosobra kana! porket hindi ko lang kayo nilalabanan palagi nyo akong inaaway. Simula ngayon hindi nako mag papa api sa inyo. Lalabanan kona kayo! "

Tinignan nya yung kamay nya at yung damit nya may putik kaya yung muka nya sobrang galit na galit na "WALANG HIYA KA!!!! BAKIT MO DINUMIHAN ANG MAGANDA KONG DAMIT!!" Sa sobrang galit nya tumayo sya agad at bigla nya akong sinabunutan

"KASALANAN MONG BWISIT KA!! " sabi pa nya habang sinasabunutan nya ako. Sobrang sakit ng pagkaka sabunot nya sa buhok ko. Kaya hindi ako nag patalo 'hinila ko yung anit nya at saka ko hinatak pababa para lalo syang masaktan.

"HINDI KO KASALANAN YAN.!! KUNG BAKIT NADUMIHAN ANG PANGET MONG DAMIT. KASALANAN MO DAHIL NILABANAN MO AKO!!!! "
Dapat lang na sinabi ko yon. totoo naman pangit ang damit nya

"ANG KAPAL NG MUKA MONG SABIHAN PANGIT ANG DAMIT KO!! " mas lalo pa nyan hinigpitan ang pag kakahawak sa buhok ko dahilan para matumba kaming dalawa. Pero inunahan kona ang pagtumba para maihiga ko sya at mapunta ko sa ibabaw. "MAS MAKAPAL ANG MUKA MO! KESA SAKIN!! " sabi ko na pasigaw parin sobrang sakit na sa tenga dahil puro sigawan kami at mas lalong masakit ang ulo ko dahil naka sabunot parin sya sakin

"AHH..... GANON HA! MAKAPAL PALA MUKA KO HA!! ETONG BAGAY SAYOO!!!!!!!! " sa sobrang lakas ng pag kakahatak nya sa buhok ko napahiga ako at napa ibabaw naman sya sakin naka upo at sya sa tyan ko... kinukuha nya yung dalawa kong kamay para tapakan nya pero di ko binbitiwan ang paghawak sa buhok nya mas lalo ko pang hinigpitan ito.. kaya napa sigaw sya ng malakas.