nameless//

Two

nmlss: Hayat çok acımasız değil mi Daehyun?

kdh: Ne?

nmlss: Oyunumuza başlamadan önce sorularım var? Mesela, seni bırakan o kızın niye bıraktığını biliyor musun? Yada nedenini düşündün mü?

kdh: Onun bir adı var. Ve hayır, tam bilmiyorum, sen mi biliyorsun?

nmlss: O istediği herhangi birine bağlanabilirdi ve o herhangi kişi sen oldun. Sen ise popülerliğini artıracak herkesle birlikte olabilirdin. Bir anlık sevgini inanmış, kızdan bahsediyoruz.

kdh: Bu seni ilgilendirmez. Beni nasıl geçmişe döndüreceksin merak ediyorum.

nmlss: Geleceğimizi biz değiştiriyoruz, o halde geçmişimizi niye değiştirmeyelim? Oyunu kabul ettin, dediklerimi yapmadığın sürece cezanı çekeceksin.

kdh: Deli falan mısın sen? İsimsiz ve bir çatlağın dediklerine inanacağımı düşünme. Dün gece dediklerim birden oldu ve önemsizdi, kabul etmiyorum.

nmlss: Yine oyunbozanlık yapıyorsun. Artık çok geç. Birazdan zil çalacak, gelen zarfta yazanları bu gece tamamlamaya bak.

Gelen mesaj için sinirle cevap vermek isterken uzun süre çalan zil sesi ani bir refleksle telefonu yere atmama sebep oldu. Tüm sinirlerimi içime attım ve çalmaya devam eden zilin susmasını adına kapıyı açmıştım, postacı elindeki zarfı bana uzattıktan sonra arkasını dönüp gitti. Zarfta okuduğum sözler sinirlerimi zorlamaya devam ediyordu. Hızla odaya çıkıp hala ışığını yanan telefonumu yerden alıp mesaj yazmaya başladım.

kdh: NASIL BİR EVE GİRİP HIRSIZLIK YAPMAMI İSTERSİN SEN?!?!

nmls: Cezasını çekmek istemiyorsan yap yada anında ölümle tanış. Gireceğin ev mektubun arkasında yazıyor, Daehyun.

Bu sefer telefonu yatağa atıp saçlarımı çekmeye başladım. Sürekli hata yapmaktan yoruldum ve sıkıldım. Yeniden mektubu aldım ve adresi incelemeye başladım. İstemesem de yapacağım bu istek için geceye kadar uyumaya karar verdim.

✖ ✖ ✖

Hava iyice kararmıştı, bende gelmem gereken eve ulaşmıştım. Işıkları kapanan eve fazla uğraşmadan girebilmiştim. Buda bir nebze beni mutlu etmişti. Ama yaptığım işten memnun değildim. Telefondan girmem gereken odayı bulduktan sonra kapı kolunu olabildiği kadar sessizce çevirip kafamı uzatıp içeride kimin olduğuna bakmaya çalıştım. Kimse olmadığını fark edince içeriye rahat bir şekilde girdim, telefonum ışığıyla etrafa bakınmaya çalışıyordum ama hastalığımın yeniden gelmesiyle yere yığıldım. Diğer adıyla senkopda denebilir. Gözlerimi araladığımda bulanıklaşan etrafı ve karşımdaki kişiyi görmek zorlaşıyordu.

'' Sen kimsin? ''

Etraf tam olarak netleşmeye başladığında karşımda bana şaşkınca bakan gözler aniden ayağa kalkmama neden oldu. Yine nefes alamıyor, kendimi kaybediyordum, güçlükle konuştum.

''Min-ki.. ''

Karşımda gördüğüm.. Her gün dönmesini beklediğim kişiyi karşımda görmenin şaşkınlığıyla tüm gücümle ona sıkıca sarılmaya başladım ama göğsümde hissettiğim eller beni itmeye çalıştığını fark edince geriye adım attım. Telefonuma gelen mesajla dikkatimi dağıtmıştı. Bu sefer odak noktamı telefon olarak değiştirdim.

[ YENİ MESAJ ]

nmlss: Geçmişini sana geri getirdim, her şey şuanda yeniden başlayacak. Sana geçmişte yaşadıklarını yaşatacağım ama bu sefer roller değişiyor. Bu sefer acı çeken taraf sen olacaksın, Kim DaeHyun.