The Last...10 Minutes ( Τα Τελευταία 10 Λεπτά )

Κεφάλαιο 3ο

Το γράμμα την αναστάτωσε πάρα πολύ, δεν ήξερε τι να κάνει.

"Τι να κάνω;"

Είπε με ένα βλέμμα όλο άγχος και φόβο, τα χέρια της έτρεμαν και όσο έβλεπε το ρολόι τρελενοταν περισσότερο. Το πρώτο πράγμα που έκανε ήταν να πάρει τηλέφωνο έναν κλειδαρά να αλλάξει την κλειδαριά της πόρτας. Ο κλειδαρά ήταν φίλος της, τον ελεγαν Νικο, τον πείρε τηλέφωνο και μέσα σε 10 λεπτά ήταν εκεί, όταν είδε την κατάσταση της κλειδαριάς τρόμαξε.

Κλειδ- Έχω χρόνια να δω τέτοια κατάσταση σε κλειδαριά! Τι συνέβη;

Κορ- Μπήκαν κλέφτες αλλά ευτυχώς πρόλαβα να έρθω σπίτι και δεν πήραν κάτι

Η καινούργια κλειδαριά μπήκε. Ο Κλειδαράς παρέδωσε το νέο κλειδί στην κοπέλα λέγοντας της να προσέχει. Το επόμενο πράγμα που σκέφτηκε η κοπέλα ότι έπρεπε να κάνει ήταν να ενισχύσει την ασφάλεια του σπιτιού. Θυμώταν ότι ένας φίλος της φίλης (της Δήμητρας) έφτιαχνε παράθυρα ασφαλείας, πόρτες με συναγερμό κτλ. Πείρε τηκεφωνο την Δήμητρα να ρωτήσει το τηκεφωνο του.

Κορ- Ελα ρε Δήμητρα, τι κάνεις;
Δημ- Καλά είμαι εσυ;
Κορ- Καλά, να ήθελα να σε ρωτήσω κάτι
Δημ- Ρώτα
Κορ- Να θυμάμαι που μου είπες ότι έχεις έναν φίλο που βάζει συναγερμού κτλ.
Δημ- Ναι έγινε κάτι ;
Κορ- έλα αύριο το πρωί να σου πω
Δημ- Εντάξει θες να σου δώσω το τηλέφωνο του ;
Κορ- Ναι, αν μπορείς
Δημ- είναι 6944......
Κορ- ευχαριστώ Δήμητρα θα τα πούμε αύριο το πρωί .

Και έκλεισε γρήγορα το τηλέφωνο. Πληκτρολογησε τον αριθμό. Τα χέρια της έτρεμαν. Ακουγόταν ο κλασσικός ήχος όταν παίρνεις κάποιον τηλέφωνο . Το σήκωσε

Αγορ- Καλησπέρα, είδοι συναγερμού παρακαλώ
Κορ- Γειά σας, θα ήθελα να μου περάσετε ένα σύστημα συναγερμού
Αγορ- Νίκο με λενε, πείτε μου την οδό σας, μπορώ να ερθω αύριο το πρωί κατά της 10.
Κορ- Εντάξει, η οδός είναι ....
Αγορ- Οκ θα τα πούμε αύριο το πρωί Γειά σας
Κορ- Γειά σας

Και η κοπέλα έκλεισε το τηλέφωνο.
Η ώρα είχε πάει 20:30 όσο περνούσε η ώρα τόσο πιο δυνατό ήταν το συναίσθημα του φόβου και του τρόμου. Τελικά έπεσε να κοιμηθεί ήταν το μόνο που μπορούσε να κάνει για να ξεκουραστεί.

Την άλλη μέρα το πρωί η κοπέλα ξύπνησε από τον ήχο του κουδούνι ου της πόρτας, ήταν η Δήμητρα. Και η κοπέλα πήγε σιγά σιγά και άνοιξε.
Μόλις άνοιξε:

Δημ- Τι έγινε ρε φιλενάδα ακόμα κοιμάσαι; 9:00 εσύ συνήθως ξυπνάς νωρίς.
Κορ- Ήμουν πολύ κουρασμένη γιαυτο μάλλον κοιμήθηκα τόσο
Δημ- Εντάξει αντέ πάμε να κάνουμε καφέ και να μου πεις τι έγινε με λεπτομέρεια

Πήγανε κάνανε καφέ και κάτσανε στον καναπέ

Δημ- Λεγε τωρα τι έγινε;
Κορ- Αμάν ρε Δήμητρα, θα μου βγάλεις τον καφέ από την μύτη!

Είπε γελοντας η Δήμητρα και μετά από μια γερή γουλιά καφέ εξήγησε στην Δήμητρα τι έγινε με κάθε λεπτομέρεια. Είχε περάσει η ώρα 9:55 σε 5 λεπτά θα ερχόταν το συνεργείο να περάσει τον συναγερμό μέχρι τότε οι δύο φίλες σηζητουσαν για το χθεσινό. Όταν έμαθε η Δήμητρα τι έγινε σοκαρίστηκε και είπε στην κοπέλα να μείνει ψύχραιμη.
10:00 ακριβώς το κουδούνι χτύπησε ήταν το συνεργείο. Μόλις άνοιξε η κοπέλα είδε 5 άντρες και ο κάθε ένας κρατούσε μαι διαφορετική μεγάλη τσάντα. Περάσανε μέσα και σηζητησαν τι είδους ασφάλεια θα ήθελε για το σπίτι της. Η κοπέλα ανέφερε πως θα πλήρωνε όσο όσο για να γίνει το σπίτι όσο πιο ασφαλή γίνεται και μετά από κάτι υπογραφές αμέσως άρχισαν την δουλειά.
14:25 η ώρα είχε περάσει και μόλις είχαν τελειώσει. Είχαν εξοπλίσει το σπίτι με την τελευταία τάση στα συστήματα ασφαλείας. Η κεντρική πόρτα είχε ενισχυθεί από κλειδαριά που άνοιγε με το δαχτυλικό απωτυπομα της κοπέλας. Είχαν βάλει όμως και κάτι ακόμα... Ήταν ένα δωμάτιο, έμοιαζε σαν το δωμάτιο πανικού από την ομώνυμη ταινία, όμως δεν ήταν ίδια. Για να μπεις έπρεπε να ανοίξεις το ψυγείο και να πατήσεις ένα άσπρο κουμπί που βρισκόταν στο πρώτο ράφι πίσω πίσω, και αμέσως το ψυγείο κινούνταν προς τα δεξιά και μπορούσες να μπεις μέσα. Το δωμάτιο αυτό ήταν αεροστεγώς κλεισμένο, είχε μαι τελεφωνικη γραμμή συνδεδεμένη με ένα τηλέφωνο μέσα και ένα μικρό ψυγείο με νερό και τρόφιμα. Όμως υπήρχε και κάτι ακόμα, ήταν κάτι σαν οθόνη τηλεόρασης αλλά από εκεί μπορούσες να ελέγχεις όλους τους συναγερμού και τις παγίδες που υπήρχαν στο δωμάτιο. Η κοπέλα όσο έβλεπε το δωμάτιο σκεφτόταν το γράμμα και αγχονοταν όλο και περισσότερο. Ευχαρίστησε τους εργάτες και τους είπε ότι θα περάσει από το μαγαζί για να πληρώσει. Όταν έφυγαν σκεφτόταν το δωμάτιο, σκεφτόταν τους λόγους οι οποίοι την ανάγκαζαν να μπει μέσα και φοβόταν. Πείρε μια βαθιά ανάσα και είπε από μέσα της θα τα καταφέρω!