Supposed To Be

Chapter 1: The Arrival

"Je viens d'arriver ici papa. Qui va venir me chercher? (I just arrived here papa. Who's going to pick me up?)" kausap ko sa phone yung papa ko nung habang kinukuha ko palang yung maleta ko sa baggage claim area ng Palanan Airport.

"Recherchez la signalisation: Serrano. (Look for the signage: Serrano)" 

"Vous voulez dire, votre nom de famille? (You mean, our surname?) "

"Oui chéri (Yes, darling) "

"Je vais chercher. Merci papa. S'il vous plaît envoyer mes salutations à mama. (I'll look for it. Thank you papa. Please send my regards to mama) "

"Bien sûr, ma chérie. prend soin de toi (Sure, darling. Take care)"

"Je dois aller maintenant papa. Je viens de recevoir mes bagages. Au revoir (I need to go now papa. I just got my baggage. Bye) "

Serrano... Serrano... Asan na ba yung signage na Serrano? Kainis naman. Nagutom ako tuloy sa kakahanap ng signage na yun. 

"Excuse me, maam. could you be Miss Beatrice Serrano?" napatingin ako sa likod nang may kumausap sakin bigla sa may likuran ko 

"Ah, yes. It is indeed me" sagot ko naman sa isang lalaking naka uniporme na kulay grey. At napansin kong hawak niya yung signage na 'Serrano'. "Who could you be?"

"I am your bodyguard, maam. Actually, i still have 3 fellow bodyguards inside the car. We were hired by Sir Ancel Serrano your---" 

"My papa." 

"Yes, maam. To guard you while you are here in Philippines. Let us head to the car now, maam"

"Oh, yes. yes. Siya nga pala kuya bodyguard marunong nga pala akong mag tagalog " sagot ko naman habang pinakuha ko sa kaniya yung maletang hawak ko. 

Sampung taon na ang nakakalipas nung huli akong nakapunta dito sa Pilipinas at pitong taon palang ako noon kaya medyo naninibago pa ako sa paligid. Dahil nagutom nga ako kakahanap sa susundo sa akin kaya nakapag desisyon akong kumain muna sa isang restaurant malapit sa Palanan, Airport. Pero syempre kasama ko yung apat na bodyguards ko sa pagkain ng hapunan. Tinuruan kasi ako ng mga magulang ko na dapat pantay-pantay lang ang pagta trato sa mga tao. Mayaman man o mahirap, tao pa rin kasi sila. Pagkatapos namin kumain ay nagbyahe na kami papunta sa mansyon namin sa Palanan, Isabela. Pagkaraan ng mahigit isang oras ay narating narin namin ang patutunguhan namin. 

"Good Evening, Maam Beatrice." bati ni Teri, ang head maid ng mansyon kasama ang labing-apat na kasambahay na nakalinya, tig pipito sa gilid ko habang papalakad ako sa loob ng mansyon.

"Good Evening din sa inyo" bati ko naman na may kasamang ngiti. 

Ineskortan ako ni Teri papunta sa kwarto ko at pagdating namindun, dali-dali akong humiga sa kama habang iniaayos niya ang mga gamit ko. Dahil sa pagod, di ko namalayan na nakatulog na pala ako