Stormbringer

Chapter 0

Flashback (16 years ago)

A middle age woman slips a white document from her worn-out briefcase laid open upon the old wooden table, furrowing a brow at the blond man and nervously looking at him.

"Mag iisang buwan na?"

"Yes, my lord" 

Sagot ng babae habang nakatingin ito sa bintana. Outside, the world is gray with the rain.

"Simula ng  po nangyaring pagtataksil ng mga dr-"

 Hindi na tuluyang nakasagot ang babae ng inunahan sya nito.

"No one is to know. Especially the little gir-"

"But she exactly looks like them, paano ko hi-"

"We do not care!" 

Biglang napahawak ang babae sa kanyang dibdib na mabilis na tumitibok dahil sa takot. Sa lakas at sa tono ng pananalita ng lalaki malalaman mong galit na galit ito. She cannot oppose at him.

"Keep her quiet and do not tell her anything." 

The blond man said quietly and darkly, straightening up his sit and looking intently at the little girl who is sleeping at the wooden bed. The girl has her father's cerulean blue eyes and has her mother's pale skin but she will never knew that. They will not let her remember.

"Wag mong sasabihin sa kanya at sa kahit na sino, maliwanag?"

"Yes"

Malungkot niyang sagot. The girl will not know of her mother's beautiful voice nor her father's broad shoulders. She will not know their loyalties, kindness, and power.

"And I will come back for her in a few years."

Biglang lumaki ang mga mata ng babae at nanginig sa pangamba, takot at galit. Akala niya tapos na sila sa batang babae.

"Ano ang ibig mong sabi-"

"Do take care of her for me, Melissa."

The woman named Melissa didn't answered.

____________

 (4 years later)

MELISSA.

Years later, she finds the  six year old girl crying in front of the entrance door, her bun went loose leaving traces of her curly hair.

"What's wrong Raine?"

Nanginig ito at lumingon ng bahagya with her ocean blue eyes crying.

"Si-sister th-the chi-children pushed m-me sa may p-putik po at sa-sabi nila n-na monster p-po raw a-ako."

Monster? Bakit naman nila sasabihin iyon? Mag sasampung taon na ako rito sa orphanage at tinuruan ko sila na wag magsabi ng ganoon. Sigh

"Wag kang mag-aalaala Raine tuturuan ko sila ng leksyon mamaya."

"Wag na po sister, baka magalit lang sila lalo sa akin dahil po nagsumbong po ako sa inyo."

"Teka, bakit naman ka nila sasabihan ng monster?"

"Di ko po alam nung lumabas po ako ng orphange bigla nalang pong bumuhos ang ulan at sinasabi po ak-ako raw an-ang gumawa non." 

Hindi na ako nagulat. Ang mga magulang ni Raine ay isang elemental mage at hindi nakakapagtaka kung bigla nalang umulan bigla, isa iyon sa kanilang mga kakayahan.

"At sabi rin po ni-nila na bi-bigla po raw na-naging par-parang abo ra-raw yong kali-kaliwa kong m-mata"

Hi-hindi ito ma-maari. Wala na sila. Mag iisang daan taon na ang nakalipas ng pinatay sila ng mga Drogo. Wala ni isa sa mga kalahi nito ang nabuhay at natira. Raine's parents were part of the elemental mage pe-pero shit di ko na alam. Ang pag iba ng mga mata ay isa sa mga senyales ng isang sto-

*Knock! Knock!*

"Open the damn door Melissa!"

Damn. Nandito na sila. Hindi dapat nila ito malaman.

"Listen Raine, wag na wag mong sasabihin kahit kanino ang nangyari kanina, maliwanag?"

"Op-opo"

*Bogsh!*

"What took you so long to open the damn door melissa?"

"I-im so sorry m'lord"

"Whatever, take the little girl, Joffrey"

"Ano-anong ginagwa niyo? Wag niyo po siyang kunin kami p-"

"Alam kong alam mo Melissa, na ang batang ito ay may kapangyarihan"

Biglang lumaki ang aking mga mata ko. No. Dont tell me alam nilang isa siyang s-

"Anak siya ng isang elemental mage siyempre may kakayahan siya at gagamiton ko iyon"

He said it a nasty and thank God  hindi niya pa alam ang iba pang katotohan kay Raine.

"Sis-sister saan p-po nila ako dadalhin?"

Mautal-utal nitong sabi at naguguluhan kung bakit siya kinukuha. Im so sorry Raine. Wala akong kakayahang protektahan ka. Im so sorry at hindi ko na mapigilan at napahikbi ako ng mahina

"Do-don't worry Raine everything's gonna be fine. I will visit you every weekends ok?

"Lets go brat!"

Umalis na sila. Wala akong magawa. Im so sorry Raine. Be safe please, be safe.

"Sister?"

Isa sa mga taohan ni Lucas. Bakit nandito pa siya? Ano ang kailangan niya?

"Y-yes?"

Hindi ko alam anong nangyari bigla nalang kong naramdaman ang sandata sa aking dibdib.

*cough* *cough*

"Any last words sister?

"Yo-you *cough* sh-shall b-be *cough* pun-punished *cough*

Binigay ko ang natitira kong lakas upang mabanggit na may ngiting may kahulugan sa lalaki.

"Be-because S is c-coming and is sure to cause a-another storm"

At nawalan na ako ng malay. Farewell Raine. I love you.

  ____________ 

Somewhere around in the abandon building next to the crumbling orphanage a man observe through a large window. the blond man named walks behind him.

"Are you done, Lucas?"

"Yes, your grace"

Lucas said with a nasty grin twisting his features into something terribly horrifying.

"Ah, we don't want the little girl get any ideas right, your grace? poor sister"

"The rain mustn't stop"

To be continued.