Dikkat ettiniz mi, son zamanlarda ne kadar çok insan yalnız olduğunu söylüyor? Sosyal ağlarda, günlük konuşmalarda ve kendilerini ifade edebilecekleri her türlü platformda yalnız olduklarından yakınıyorlar. Peki yalnızlık nedir? Çoğu insan gibi sevgilinle saçma sapan mimikler yaptığınız fotoğrafları sosyal ağlarda paylaşamamak mı? Gerçekten yalnızlık gibi önemli bir olguyu bu kadar indirgedik mi?
Artık insan hayatı o kadar çok dolu ki, kendileriyle başbaşa kaldıkları en küçük anı yalnızlık olarak değerlendiriyorlar. En kötüsü de sevgilisi olmayan çoğu insan ''Çok yalnızım yaeee'' diye söyleniyor etrafta. Oysa ki yalnızlık koskocaman bir beyazlığın en uç noktasında kalan küçük bir siyah nokta gibidir. Eşcinseller, biseksüeller, transseksüeller... Hepsi bizim beyazlığımızdan bıkıp siyaha döndükleri için çok tepki alırlar. Etrafta bir sürü eşcinsel bulabiliriz. Ama hayır, onlar bizim zihniyetimizdeki toplumlarda lanetlendikleri için içlerinde saklarlar bunu. Seni sen yapan şeyi sakladığını düşünsene? Derdini kime anlatsan hatta ucundan çıtlatsan bile ne kadar büyük tepki alırsın. Asıl yalnızlık odur. Farklı olduğun için kendini saklarsan sen dünyadaki en yalnız kişisindir.
Şimdide kendimden örnek vereyim. Hiçbir zaman okuldaki geniş gruplar gibi bir arkadaş çevrem olmadı. Çok saçma. Bir insanın kaç tane dostu olabilir? Kaç kişiye her sırrını kolayca verir, kaç kişinin yanında dertsiz tasasız bir insan oluverir? O yüzden hep tek dostlarım oldu. Çok arkadaşlarım tek dostum.
Eee noldu şimdi ben yalnız mıyım? Hayır. Ailem var arkadaşlarım var Betül malım var. Herkes sahiptir bunlara. Ve hiçbiri de yalnız değildir. O yüzden lütfen artık kimse yalnız olduğundan yakınmasın. Etrafınızdakilerin değerini bilin. Eğer şimdiden sahip olduklarınıza sarılmazsanız, yaşlanınca yalnız kalırsınız. Ve inanın bana, o saatten sonra bu gerçeği değiştirmek için yapabileceğiniz birşey kalmaz.
