Μπλέκοντας με τους διάσημους

Chapter 4

~Isabella~

''Λοιπόν....αυτή είναι η ιστορία μου...''Είπα στην Jes όταν τελείωσα με τον ατελείωτο μου μονόλογο.

''Αυτό είναι τραγικό...Πραγματικά..λυπάμαι τόσο πολύ..''Είπε αυτή και μου έπιασε το χέρι.''Και..ο Harry δεν έμαθε ποτέ δηλαδή για τον Oliver...;''

''Όχι απ'όσο ξέρω...Φυσικά..Μπορεί ο Zayn να του το έχει πει,αλλά ευτυχώς δεν έχει δηλώσει κάτι στην τηλεόραση..''

''Δηλαδή τον παρακολουθούσες..;''

''Μα φυσικά...Πως θα μπορούσα να μην το κάνω..;Αλλά φτάνει για εμένα...Είναι ώρα να μου πεις τα δικά σου τα νέα...Σχετικά με την Emily εννοώ..''

''Λοιπόν..ένα χρόνο αφού εσύ έφυγες από τη σχολή έμεινα..και εγώ έγκυος..''

''Μην μου πεις ότι είναι του Kevin!''

''Ποιανού άλλου...;Όταν το έμαθε...μου ζήτησε να παντρευτούμε..Εγώ ξέρεις ότι έτσι κι αλλιώς στην σχολή ήμουν μόνο επειδή με πίεζαν οι γονείς μου,οπότε αυτό ήταν μία πολύ καλή δικαιολογία για να φύγω επιτέλους.Πλέον δεν με ένωνε τίποτα με αυτή τη σχολή.Όχι αφού εσύ είχες φύγει..''

''Και..οι γονείς σου...;Πως αντίδρασαν..;''

''Μου...είπαν να το ρίξω...''

''Τι;!''

''Ναι...''

''Και..πως...;Τι τους είπες...;''

''Τίποτε απολύτως..Τότε δεν ήμουν μητέρα και δεν ήξερα...Τώρα όμως είμαι και ξέρω ότι αυτό που έκανα ήταν το καλύτερο..''

''Δηλαδή..;''

''Δηλαδή έφυγα από το σπίτι..Έφυγα και ήρθα εδώ με τον Kevin για να αρχίσουμε μία καινούργια ζωή μαζί..Είναι τόσο εγωιστές που...δεν μου ξαναμίλησαν ποτέ..''

''Καημενούλα μου..''Είπα και την αγκάλιασα σφυχτά.Αμέσως μετά σκούπισε τα δάκρυα τις και μου χαμογέλασε.

''Δεν είμαι και τόσο σίγουρη γι'αυτό..Αν δεν είχαν εξελιχθεί έτσι τα πράγματα δεν θα βρισκόμουν αυτή τη στιγμή εδώ,δεν θα είχα το αγκελούδι μου και φυσικ΄δεν θα σε ξαναέβλεπα ποτέ.''

''Χαίρομαι που πήρες την σωστή απόφαση..''

''Και εγώ..Τέλος πάντων...Γιατί δεν μιλάμε καλύτερα για κάτι πιο ευχάριστο...;Η Skye πότε θα έρθει;Ανυπομονώ τόσο να την γνωρίσω!''

''Χαχα..και εγώ ανυπομονώ να σε γνωρίσει αυτή.Δεν ξέρω...Από λεπτό σε λεπτό φαντάζομαι θα είναι ε-''

''Μαμά!Μαμά!Η Emily πήλε τον κύλιο χνουδωτό και τωλα δεν μου τον δείνει!''Βγήκαν από το δωμάτιο τα δύο μικρά μας μετά από έναν προφανές καβγά μεταξύ τους.

''Oliver..Τι έχουμε πει..;Τα παιχνίδια μας τα μοιραζομασται.''

''Ναι αλλά αυτή δεν έχει να μου δώσει κανένα παιχνίδι!''Είπε και εγώ με την Jes αρχίσαμε να γελαμε.

''Μην ανησυχείς.Αύριο που θα πάμε στο σπίτι της Emily θα σου δώσει.Άντε τώρα να παίξετε σαν καλά παιδιά που είστε.''Εκείνη τη στιγμή ακούστηκε η πόρτα.

''Μπα,μπα,μπα...Τι βλέπω..;Κάνατε κιόλας καινούργιους φίλους;Και ο μικρός;Γιατί δεν είναι στο σχολείο του;''

''Πρωτον η ώρα είναι τρεις εσύ έχεις αργήσει και δεύτερον αυτή είναι η Jes!Σπουδαζαμε μαζί ιατρική εδώ στο Λονδίνο.''

''Αχ..ναι..Έχω ακούσει τόσα για εσένα που είναι σαν να σε ξέρω!''Είπε και άπλωσε το χέρι της κάνοντας της μία δυνατή χειραψία.

''Σιγα θα της το σπασεις...''Της είπα εγώ μέσα απο τα δόντια μου.''Κοριτσια...Θα μπορούσατε σας παρακαλώ πολύ να μείνετε εδώ για λίγα λεπτακια μα μιλήσετε μέχρι να πάω εγώ απέναντι και να ρωτήσω για την δουλειά..;''

''Ναι βέβαια.''

''Αμε..''Μου απάντησαν και αφού πήρα την τσάντα με τα πράγματα μου άρχισα να κατευθύνομαι προς την καφετέρια.

Τελικά όπως είπε και ο ιδιοκτήτης,ήμουν αυτό ακριβώς που χρειάζονταν.Θα ξεκινούσα τη δουλειά αύριο κιόλας.Θα δούλευα από τις πέντε μέχρι και τις έντεκα.Εκτος βέβαια και αν δεν είχε πολύ δουλειά οπότε και θα έφευγαν νωρίτερα.