Hugot pa kahit ang sakit na

I

"Its too late in the evening, let me take you back home". sabi nya sakin. No choice ako kasi umuwe na ang mabait kong kuya at hindi na ako maihahatid sa aming bahay. "Cge!", yun tipong kinakabahan ako kasi dun nlng kami ulit nagkausap after kong iwanan sia at magpakasal sa iba. hindi ko pa din lubos maisip na anjan pa din sia bilang kaibigan ko matapos ang masasakit namin pinagdaanan.. I know nman masaya na sia sa future kunno GF daw nia.. and we arrived home safely. "dito na tayo" sabi nya and sabi ko naman "oo nga hanggang dito nalang talaga tayo" pahugot kong sinabi.. hahahaha!

"salamat sa paghatid intayin mo akong makapasok ng gate ha. wag mo muna akong iiwan" habol kon sabi..

"oo naman ikaw lang naman tong nangiwan sakin" nakatawang ng-aasar din.

"Hahaha.. wat so ever! thankyou ulit! ingat Goodnight!".

After my daily routine at night I thought my bed need me.. but then and again.. Insomia attacks! insomia nga ba? o hindi pa din ako nakakamove-on?

Hay nako Zia, stop dreaming! there was never be again!

(Are you still awake?) chinat ko Bff ko..

"Oo my wifi e kya Im still awake"

"He drive me home safely and I felt so guilty 😣😣"

"OMG!! nino?? ni TOTGA??

"Yes! hahaha! and I still feel the pain!

"Sus! Keme ka na naman babae ka! mattulog na ako maaga ka pa din bukas! ikaw may balak matulog? hahaha ".

"Hindi nga ako makatulog! hais!".

"Mahal ka pa din nun! hahaha."

" Lokah! you know naman nakatali na ako diba? at hindi na ako pwedeng makaalpas pa!"

"What ever! Goodnight! wag masyadong isipin ang TOTGA! HAHAH!"

Minsan naiisip ko din bakit nga ba hindi kami? ang dami ng chances bakit palaging nawawala? palaging sablay? cguro nga hindi kami ang inilaan para magkatuluyan.