My Hero

Chapter 3

(A/N: dito magbabago yung ugali ni nicole kasi pagnatatakot sya sa mga supernatural beings may sudden change na mangyayare. Every time yun. Basta, she's so vulnerable when scared.)
~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~
Para kasi akong nawala na sarili nung pumunta ako dito.
I was so fixated on the damn butterfly that I didn't notice my  surroundings.
(A/N: nang pumunta kasi sya dito sa garden, may sinusundan syang paru-paro. Kaya ayun..)

Nag-iisip lang ako kung saang lupalok ako napadpad, nang may kumalabit saken. Bigla akong napatingin sa may likuran ko.

Babaeng puti ang damit, mahaba yung buhok, itim na mata, maamong muka, maputi at nakangiti saken.
Para syang white lady na kung ano mang elemento, pero wapakels ako kung ano man sya. Basta, nakakatakot!
'Nic, kaya mo yan. Takot ka, oo, alam ko, basta wag mo ipahalata. May araw pa!!!'
Syempre tinanong ko sya kung nasaan ba ako.

"Uhm.. Ate nasan ako? Nasan tayo? Malayo na ba tayo sa kabihasnan ng mga mortal? Kukunin mo na ba'ko? Please lang, wag muna, di pa inilalabas yung season 2 ng SNK. Kung kukunin mo man ako, ibibigay ko sayo full sched ko. Wag lang ngayon" Pag-aatumili at walang tigil kong sabi.

Tumawa sya ng bahagya, kitang-kita ko sa kanyang muka ang kasayahan nya ng sabihin ko mga kung ano mang ka ek-ekan dahil sa takot.
"Wag ka mag-alala mortal, hindi kita kukunin. Haha, joke lang! Di ako kung ano mang weirdo no! Di ako white lady!"
Pero sa tingin ko oo, maputi ka na nga, magpuputi ka pa ng damit. Mahirap kaya maglaba! Pero muka ka namang mayaman, siguro hind ikaw yung naglalaba.
"Nandito ka sa Garden of Secrets and Wonders, ako ang may-ari nitong garden. Ako nga pala si Shamayra Lacsisa. Pwede mo kong tawaging Ate Shay." Pagpatuloy nya at inilahad ang kanyang kanang kamay. Syempre shinake ko yun, di ako slow! Muka naman syang mapapagkatiwalaan. Maybe i should let my guard down. Muka naman kasing safe.

"Ehh ate shay, baket para ata tong maze? Makakalabas pa ba ako dito?" Tanong ko, syempre para makauwi naman kahit papaano.

"Syempre, at dito yung starting point. Sa pinaka gitna, dun mo matatagpuan ang mansyon ko. Actually, sobrang laki nitong lupain ko. Ginawa ko nalang syang maze. Gusto mo punta tayo dun sa pinaka-gitna?" Tanong nya saken, na parang excited.

"Sure, po ba kayo? Kaso... Pano kung di ako makalabas?" Nag-aalangan kong sabi, malay mo kasi diba? Walang effort ka makakapunta dun, tapos di mo na alam kung pano bumalik. I do have a point, though...

"Dun' worry! Sagot ko na yan. Dahil ikaw ang pinaka- 100th na visitor ng GSW, may libre kang mapa at free shortcut way valid for your lifetime!! Yehey! Congratulations!" Excited nyang sabi.

Di ko alam kung matutuwa ba ako o hindi. Kaya tumango na lang ako.

"Okieeee! Let's goooo naaaaa!!!" Excited nyang sabi sabay pindot ng switch malapit sa isang tree branch na kayang-kaya mong abutin.

Nang pindutin nya yun, biglang nag-open yung isang straight path.

Simula talaga dun sa may kinatatayuan namin, kitang-kita mo na yung main door ng mansyon. It took us 5 minutes to get there. Pagkadating namin sa pinaka end ng maze, bumungad saken ang matingkad na kulay ng puti. Corinthian style ang design ng bahay.
Para syang yung sa Olympus na ewan. Oo ganun, basta ang hirap i-explain XD Basta ang ganda.

"Uyy yung leeg mo, baka mabali yan sa kaka-tingala mo." Puna nya sakin. Well, totoo naman yun kasi na-amaze talaga ako. Kung ako may bahay na ganto, ay naku pupunuin ko to ng mga anime posters at merchandise. Kaso nganga.

"Sooo? Let's goooo!" Sabi nya sabay hablot ng kamay ko at tumakbo papaloob.

"Oy-- wait--!!!" Yun na lang nasabi ko dahip din sa gulat.

Pagkapasok namin, napanga-nga ulet ako. Kung nagandahan ka na sa labas, mas magagandahan ka sa loob. As in wow. May chandelier sa pinaka gitna. Tapos may painting sa pinaka gitna.

(A/N: lam nyo yung kuroshutsuji? Yung residence ng Phantomhive. Ganern ang interior style... Pero!!! Mas lively ang bahay ni shay. Kasing lively ng Ouran HS Host Club.)

"Uyyy... Ok ka lang???" Tanong nya sakin sabay yugyog.

"Ah, opo. Ok lang" sabi ko which is totoo naman. Though the amazement. Just wow.

"Libre yung foods para sayo. Dahil after 3 months of not getting that lively, you suddenly showed up, which is good by the way. Thank you." Sabi nya saken. Sincerity is just too great for your heart to melt.

"Sama ka rin ng kaibigan kung gusto mo. Ok lang sakin yun." Pagpapatuloy nya. Pssh, kaibigan. Ano yun, nakakain ba yun? Beneficial ba yun? Necessity ba yun in order to survive?

"Yun na nga yun eh. Lah akong ganun. Ano ba yun? Necessary ba yun?" Tanong ko. Ayoko ng prens prends dyan. Ayoko na maulit ang nakaraan.

"Haist, ito methapor na gawa-gawa ko lang. Your life is like a garden. You're the gardener and the flowers are your friends. The flowers won't grow if you don't propagate them. You need friends, definitely not to live, but to feel alive." Sabi ni ate shay na may dramatic aura.
'Pero I feel soo alive.' Napag-isip-isip ko.

"Hayaan mo, if you don't have a single friend, then count me in. I'm your friend." Sabay hug. I hate hugs, pero hayaan mo na. At least di ako allergic.

"Thank you." Yun na lang nasabi ko. Ewan ko.  I feel so strange, yet comforting.

*after a few minutes*

Ayun, pinatikim nya sakin totally lahat ng nasa menu. Lahat ng pastries, desserts and drinks. Lahat sila masarap, totally.

Nagstay lang ako dun for an hour at nagdecide na umuwi nalang.

"Sige ate shay, uwi na ako." Sabi ko sabay kuha ng bag ko at tinawag si Mika na nagtutulog sa carpet.

"Ayy... Okieee sige! Bukas nalang ulet!!!" Sabi nya sabay ngiti. Nag-nod nalang ako.

Pagkalabas ko sa mansyon nya, hinanap ko yung switch sa isang branch. Nahanap ko sya agad kasi color pink. Hot pink. Pagkapindot ko ay automatically nagstraighten yung path papuntang starting point.

Nakakamangha paren tong lugar na to. Sobrang payapa. Ideal place to let yo'self relax.

Mag-gagabi na rin kaya minadali ko yung pag-uwi sa bahay.

What a peaceful day.

What exactly could go wrong?

(A/N: suppppppeeeeereeeer dupeeeeeer sorrrrry dahil sa soooobrang tagal na update. Lalo na para sa nagbabasa nito. Or meron nga ba. Sorrrry talaga ulet. Mauulit to pramis. Though I'll definitely try to make myself write even more faster. I'll just try. 😜)