Chapter1: Shame

65 3 1
                                        

Hikari's Pov:

"Wala naman kwenta tong ginagawa ko."

Nang biglang .....

BOOGSH! DUGS!

O_______________________________O

Ganyan sila lahat.

Ano ba 'to. Bat kasi may can ng juice dto, Ganito ba sila magtapon? Kahit saan na lang?

Narealize ko na lang. I just had to make a fool of myself infront of these guys. I'll most likely get laughed at!!! >_______________________<

Nramdaman ko na lang may tumulong skn. Guy, Look so handsome, Tall, Im perfect too much to be his girlfriend. (Echos!) Kaso, kasooooo. Bat ganito buhok nito. Wala ba siyang perang pang haircut? 40 pesos na nga lang para sa mga butas ang bulsa eh pero pag sa games mga numero uno sila.

Sabi niya lang ... "Are you alright?" Kyaaah, Nakakainlove naman tong boses niya. Nakatitig lang ako, Actually ngayon lang kasi may naglakas ng loob tumulong sa tulad ko. Para bang nafreeze yung paligid ko. Syet lang ah! Ewan ko ba tas bigla na lang niya kinausap yung kasama niya habang inaayos yung nagkalat kong libro at gamit. "Hey, Its all your fault. Throwing empty can anywhere." So, Siya pala may kasalanan. GRRR! Sakit kaya ng pagkabagsak ko. Napahiya pa ko! >___________< "Hurry and say Sorry!" He continued.

"Pst, Miss. Im so sorry!" Sabi nung friend niya? Kuya niya? Tatay niya? Pero wala naman sa itsura na tatay na siya. HAHA! Kasi eh, Kung pagsabihan parang magulang lang. Tsk! Nakataas pa yung isa niyang kamay parang sinasabi pasensya na, pasensya na. Infairness, Gwapo ah. They aren't bad people huh? Im mean, Meron pa palang ganun.

Nakaupo pa din ako nang inabot nung tumulong sakin yung bag and books. Wala akong maisip, tumakbo ako after saying "Thanks." I don't mind them na habang tumatakbo. They'll know my identity.

Ryuuji's Pov:

Walang magawa sa bahay kaya andto kmi ni Ken sa labas. Palamig ... Hanap chicks! Joke, pero gawain ko na yun. I used to USE girls on my trap. Don't judge me, Wala kang karapatan. Well, Mabait naman ako kahit papano.

Nagkkwntuhan kami ng bglang may nabaldog, ano ba yun? yung tipong pahiga bagsak? Yun na un. Tatawa sana ako kso, NR sya e. No reaction, Tao ba to? Di siya nasaktan? Baliw. Baka galing mental. Kasi nakakita na kong scenariong ganito, May nakakamatay na sa galit, Ung iba lalong pang pacute. TSK! Bigla kong nakita yung can na ininum ni Ken knina. Sira ulo talaga to, Nilapitan ko na yung girl agad. Parang kasing age namen siya, Kaso. Iba siya sa mga babaeng lagi kong nakikita at nkakasama. The way she dress. The way she look. The way she act. I help her to sit after nun kinuha ko agad yung nakakalat na gamit niya. Wow ah, She's studying this much? Dami eh. Haha, Nerd???

Sabi ko, "Are you all right?" Di siya sumagot. Baka di pa makaget over sa nangyari. Kasi kahit ppano nakakahiya naman talaga lalo na babae siya. "Hey, Its all your fault. Throwing empty can anywhere... Hurry and say Sorry!" I said to Ken kasi I know sknya yung can. Lumapit naman si Ken, Pacute pa 'to! For sure walang talab yan Dude!

"Here's your bag." Sabi ko, Takte. Buffering pa? Oa ahh. I can't blame her naman. She grabbed immediately her bag and run after she speak in a little voice. "Thanks."

Habang tumatakbo siya palayo samin, Nakatingin lang kmi ni Ken. And I know, He knows what Im thinking right know. Ako kasi si B1 at siya si B2. Funny? "Ano yun? Not only old fashioned but not really that cute ha?" said Ken. "Her entire being expresses the studious type. What a poor girl." I said.

Hikari's Pov:

School, Study. School, Study. Is this what my routine as always days pass.

There's no time to and play around. But, Its okay. As long as I can get into my dream school.

Im sure happy days will come everyday.

This the day, Results will be post.

First choice,

Failed. :(((

Second choice,

Not here?

Third choice,

Not here too???

<////////////3

"There's no need to be so depressed Hikari." Sabi ni Papa, Habang tinatapik ni likod ko. Naka grip kase ako e, Ung tipong manununtok na ng pader sa sobrang inis. Kaya tinabihan ako ni papa. Mas close ako sknya although close ko din si mama.

"But Pa! Meio highschool is just a back-up choice. :((" Ang lungkot ata ng boses ko. After kong bangitin ung name ng school.

"Its okay sweety, As long as you get no.1 at that school, For sure you can get into a good college. Just do your best, Hikari." dagdag ni papa. Aww, They believe in my strength..

Kaya, Ajaaa, ~_________________________~

Di ko pa din matangap.

I did study a lot.

I put my effort, All effort,

Kulang ba yun? Isn't enough?

Hayyy, Kaya bagsak ko sa Meio hs na lang talaga. I can't imagine how they'll treat to me. Masydo ba akong nega? I just state a fact naman, Well Almost in the town kilala ang students at Meio. Rude, Basta pag nakita nilang ganun umasta. Meio na! See, That's why I think I'll lose my last breath.

Walang magagawa! Think positive! Siguro naman di nla aaksayahin oras nila sa tulad ko.

Accept, Accept, Accept! The words Acceptance. :(

"Ah, Hikari. Walang balitang ikaw ung new student representative to give a speech ah?" sabat ni mama nagmumuni muni na lang kasi ako.

"That saying anak, Di ikaw ang top in that school." patong ni mama. Hayy, Dinadagdagan pa sama ng loob ko. meanie mommy. >.< joke.

Next day ...

"Ah, This is it." Sabi ko after magbuntong hininga ng sobra malalim. While entering the orientation place. Yeah! Orientation lang, No need to wear school uniform. Entrance ceremony for new students this year.

Meaning I still don't know kung saan class ako, Kung sino mga magiging kasama ko at kung sino ang patatalsikin ko sa first place.

"And now, The new student representative will speak up." -spoken person at stage.

Hmm?

Hmmmm?

Hmmmmmm?

Did I've seen HIM before? Ah, Nevermind... So, He is my opponent. Poor you!

I'll be your best rival.

"Ehem. Ugh, Im sorry!" Then he smiled. Bigla akong nadalbog sa upuan nung nagsigawan na kinikilig na tilian na AHHHHHHHHH! Ewaaaan. Nung umupo na ko, Tumahimik na kasi nag sinyas ung speaker na silent.

"I forgot to prepare somethin HUH? Did he just said forgot to prepare?

"Its okay to just randomly say a few words right?" With matching kindat pa.

Hinawakan ko na agad ung side nung upuan ko kasi alam kong magttilian nnman tong mga babae. ayun, Talino ko talaga di ako nagkamali.

... Parang naalisan na ko ng hangin sa utak after nun.

Di ko alam kung happy ako kasi its not that to hard para makuha ko aim ko.

O, Baka may iba pang dahilan pero di ko talaga mpoint out kung bakit.

I got the feeling that this is my fate,

And there is still a long ways to go..

Today, Our Love Starts.Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon