Uyandığımda hapisdeydim.Ne olduğunu anlamadan birisi beni iktirdi ve olduğum yerden yere yapıştım.Anladım ki tedavi edilipte hapise düşmüştüm.Adam başımda durup durup bana buranın ağasıyım diye bağırıyordu.Anladım ki adamın yatağına koymuşlar beni.Fakat iyi tedavi edildiğimi anladım.Saatime baktım.Gerçektende aradan beş altı saat geçmişti.Adama sinirlenmiştim.Ayağa kalktım ve gelime ilk gelen bardağı adamın kafasına geçirdim.Diğerleri yataklarından kalkarak üzerime gelmeye başladılar.Birisi çakı çekmişti.Üzerime koştu.Bu sefer bırak bardağı elime sehpayı aldığımın farkında değil.Karnına sehpayı indirdim.Acı içinde yere yığıldı.Hemen çakıyı kaptım ve bağırdım.
-Başka var mı gelecek?
Adamlar hiç bir şey olmamış gibi yataklarına dönüyorlardı.Tetikçi olmanın avantajlarını sergiliyordum.Bana ağalık taslayan adamı kendime çektim ve bir kafa attım.Bana ağalık taslamanın bedelini ödetecektim onu.O anda bir kaç polis ellerinde coplarla içeri girdi.Bazı suçlular kavgayı ihbar etmiş.Fakat polisler gittikten sonra onları bulursam işlerini bitirecektim.Polisler bir kaç soru sordu ve gittiler.Ardından pantolonumun gizli cebinin içindeki silahı çıkardım.Herkez ellerini havaya kaldırdı.
-Tek biriniz haber verecek olursa kafanızı koparırım.Buradan hep beraber çıkacağız.Kapıya yöneldim.Ceza evindeki polise seslendim.
-Bir bakar mısınız?
-Ne var?
-Bir gelir misin?Adam gelmeye başladı.Demirlerin yanına gelince kafasını demire çarptım.Anahtarları aradım.Bir kaç dakika sonra kapıyı açmıştım.Herkez koşarak dağılıyordu.Karakolda isyan çıkmıştı.Demirleri olmayan bir pencereye çıktım.Küçükken örümcek adam olmayı hep istemiştim ancak şimdi çocuk olmanın vakti değildi.Hemen aşağıdaki pencerenin demirlerine tutunarak inmeye başladım.Nihayet ayaklarım yere değiyordu.Koşarak karakolun önündeki bir arabaya binerek gizli evime gittim.Eve gitmek için neredeyse her sokakta on kez dolandım.Sonunda yine evimdeydim...
