Perfect me (Niall Horan)

CHAPTER 3

Καθώς έτρεχα κάτι ή μάλλον κάποιος έπεσε επάνω μου {ξανά} .

Σήκωσα το κεφάλι μου και είδα τα γαλάζια μάτια που από το πρωί μου έχουν πάρει το μυαλό.

"Χίλια συγγνώμη" μου είπε "

"Ο- όχι ...εμ ... και εγώ δεν πρόσεχα "

" Φαίνεται πως το έχει η μοίρα μας να με συναντάς και εγώ να πέφτω πάνω σου " ψέλλισε, είπε και κάτι άλλο, πολύ χαμηλόφωνα ώστε να μην καταφέρω να το καταλάβω.

" Ε.. πρέπει να φύγω" είπε βιαστικά και μέσα σε μερικά δευτερόλεπτα εξαφανίστηκε από το οπτικό μου πεδίο.

Κοιτούσα για λίγο την κατεύθυνση που πήρε και αποφάσισα να γυρίσω σπίτι.

[...]

Έβαλα μουσική στο δωμάτιο μου και άρχισα να χορεύω. Μου αρέσει πολύ ο χορός και πάντα ήθελα να ασχοληθω με αυτόν επαγγελματικά , όμως για να γίνει αυτό χρειάζομαι την βοήθεια κάποιου , αλλά δεν τον έχω βρει ακόμα .

[...]

Έκανα 'σβούρες' στο κρεβάτι, δεν μπορούσα να κοιμηθώ. Κοιτάζω την ώρα στο ξυπνητήρι. 4:15 τα ξημερώματα. Τέλεια, αύριο έχω σχολείο και από ότι βλέπω θα κοιμάμαι πάνω στο θρανίο.

Άνοιξα την μπαλκονόπορτα και βγήκα έξω. Είναι μία πολύ ωραία βραδιά με πολλά άστρα , τα οποία δίνουν φως στον κόσμο μας . Μία τέτοια νύχτα θα ήταν κατάλληλη για να βγω έξω με παρέα.

Παρατήρησα τα σχήματα μου δημιουργούσαν.

Το βλέμμα μου έπεσε στο διπλανό σπίτι. Εκείνο που είδα και πριν , το πρωί . Δεν είχα ιδέα. Δεν ήξερα πως το δωμάτιο μου κοιτούσε το δικό του . Φαίνεται το κατάλαβε και εκείνος γιατί κάρφωσε τα μάτια του πάνω μου .