Nowy Początek

Rozdział 1

Nazywam się Sophie i mam 15 lat. Mieszkam z mamą w Nowym Yorku. Tata wyprowadził się do Brevard gdy miałam 6 lat. Kilka miesięcy temu dowiedziałam się że po wakacjach mam u niego zamieszkać.
- Spakowana ? - usłyszałam głos zza pleców.
- Taaaa... - odpowiedziałam
- Wiem że to będzie dla Ciebie trudne ale poradzisz sobie. Jesteś już na tyle duża i odpowiedzialna, że musisz dać sobie radę. - powiedziała spokojnym jak zawsze tonem mama.
- Będę tęsknić - zrobiłam krok i mocno ją uściskałam.
- Ja też kochanie - ucałowała mnie w czoło i dodała - kładź się bo jutro nie wstaniesz.
Zaśmiałam się po czym posłusznie poszłam do łóżka. Przed moją przeprowadzką do Brevard ustaliłam z tatą że gdy tylko przyjadę pójdziemy na wielkie zakupy.
Pomyślałam, że to będzie idealna okazja na zmianę wizerunku grzecznej dziewczynki, która robi wszystko to o co proszą ją inni.
Obudził mnie dźwięk mojej ulubionej piosenki. Była 6:00 a samolot miałam na godzinę 10:00 tak więc miałam tylko 1 h na przygotowanie do wyjazdu. Umalowalam się, ubrałam, zjadłam śniadanie, porzegnałam z mamą i poszłam do windy. Na dole czekała na mnie taksówka, która miała zawieźć mnie na lotnisko. Z tamtąd odebrała mnie stewardessa, która miała sprawować nade mną opiekę podczas lotu, ponieważ nie mam ukończonego 18 roku życia. Gdy siedziałam w samolocie była już 11:05. Obok mnie spoczywała Patrycja ( tak właśnie miała na imię pracownica lini lotniczych ). Jej imię nie było typowo Amerykańskie, ponieważ pochodziła z Polski. Dla zabicia czasu podczas lotu opowiadała mi o zwyczajach pochodzących z jej kraju, którymi byłam bardzo zadziwiona. Od czasu do czasu pytała mnie czy wszystko jest w porządku, lub proponowała orzeszki oraz przeróżne napoje. Droga zleciała mi bardzo szybko a na bagaże nie musiałam długo czekać. Z lotniska odebrał mnie tata. Był taki jakim go zapamiętałam, stęskniłam się za nim i mimo tak długiego upływu czasu nie czułam się przy nim niekomfortowo. Po przyjeździe do domu pokazał mi mój pokój. Od przyjazdu minęła jakaś godzina gdy nagle tata zapukał i otworzył drzwi
- To co gotowa na zakupy ? - Zapytał
- No jasne - odpowiedziałam
Złapałam telefon włożyłam stare podarte conversy i wybiegłam za tatą.
Wsiedliśmy do czerwonego, sportowego subaru. W drodze rozmawialiśmy o tym jak było w Nowym Yorku. Gdy dojechaliśmy do centrum handlowego tata pozwolił mi wziąć swoją kartę kredytową i kupować co tylko będę chciała. Chyba chciał mi w ten sposób wynagrodzić te 9 lat nieobecności. Było mi trochę przykro, że tak myśli ale szybko znalazłam inne zajęcie. Zakupy były by pewnie o wiele fajniejsze z Clarą moją przyjaciólką z Nowego Yorku. Kupiłam shakea malinowego i ruszyłam w kierunku modnego ( przynajmniej w moim mieście ) młodzieżowego sklepu. Zamyślona szłam mijając fontannę i nie znane mi sklepy. Nagle ktoś mnie potrącił a na moją białą koszulę wylał się cały napój. Gwałtownie wyrwałam się z zamyślenia.
- Patrz jak chodzisz ! - krzyknął nieznajomy, ale szybko zorientował się, że to ja bardziej '' ucierpiałam ".
- Sorry, ale to Ty na mnie wpadłeś - odpowiedziałam próbując doczyscić bluzkę.
Wtedy podniosłam wzrok i zobaczyłam piękne zielono-niebieskie oczy.
- Przepraszam, mam na imię Dymitr.
Chłopak był tak wysoki, że patrząc na niego czulam się jak w pierwszym rzędzie w kinie.
- Dobra nie ważne, pokażesz mi gdzie jest łazienka, musze to jakoś zmyć.
- No coś Ty nie pozwolę abyś tak chodziła po galeri, poczekaj tu na mnie. - powiedział i posadził mnie na ławce koło fontanny.
Wrócił jakieś 15 minut później.
- Proszę - podał mi siatkę z pull & bear.
- Co to jest ?
- To dla Ciebie, nie mogłem pozostawić Cię w brudnym ubraniu.
Wyjęłam z siatki koszulę bardzo podobnej do tej, którą miałam na sobie.
- Dziękuję ile kosztowała zaraz oddam Ci pieniądze.
- Nie, nie musisz powiedzmy, że to takie zadośćuczynienie. Chodź zaprowadzę Cię do łazienki.
Gdy doszliśmy do toalety dodał tylko :
- Zachowaj paragon - mrugnął porozumiewawczo i odszedł.
Wyjęłam świstek z torby, odwrocilam i zobaczyłam numer telefonu. Domysliłam się, że należał on do Dymitra. Nie kontrolowałam mojego uśmiechu. Weszłam do kabiny i zmieniłam bluzkę. Przejrzałam się w lustrze i kiedy już miałam wyjść, drzwi uderzyły mnie centralnie w czoło. Upadłam na ziemię i złapałam się za głowę. Zza wyjścia weszła dziewczyna mniej więcej w moim wieku.
- O Boże nic Ci nie jest, zadzwonić po karetkę, nie chciałam - miała tak przeszklone oczy, miałam wrażenie, że zaraz się rozpłacze.
- Nie nic mi nie jest, pomożesz mi wstać ?
- Tak jasne - podała mi rękę i pociągnęła w górę
- Dzięki, jestem Sophie, a Ty ?
- Ja mam na imię Natalie.
Po tym wydarzeniu przeszłysmy się razem po galerii i wymieniłyśmy numerami. Kiedy zrobiło się późno umówilam się z tatą w starbucksie aby potem razem wrócić do domu.
Leżałam na łóżku kiedy ojciec zapukał do mojego pokoju.
- Hej skarbie, mam coś dla Ciebie.
Automatycznie poderwałam się z miejsca, w którym się znajdowałam.
- No wiesz szkoła nie jest tak blisko a do autobusu też trzeba jakoś dojechać więc pomyślałem, że to Ci się przyda.
Wtedy zza pleców wyjął pięknego longboarda obwiązanego czerwoną wstążką z wielką kokardą na górze.
- Brak mi słów. Dziękuję !!! - wykrzyczałam tak głośno, że sama nie wiedziałam iż jestem do tego zdolna.
   W Nowym Yorku mój przyjaciel uczył mnie jeździć na różnych deskach, a także robić wszelkie triki.
Zawsze marzyłam o longboardzie ale nigdy nie było mnie na niego stać.
Mama pracowała w małej piekarni na rogu i nie zarabiała tam zbyt wiele. Jednak nie narzekałam na moje dawne życie.
   Jutro pierwszy dzień szkoly. Nie wiedziałam jak to będzie, może nie tak źle...