"Τι να έκανα;;; δεν μπορούσα να κάνω πολλά" έλεγα στον κολλητό μου δακρυσμενος που με άκουγε σοκαρισμενος.
"Αποκλείεται, αποκλείεται να τα έχεις περάσει αυτα. Δεν είναι δυνατόν" μου έλεγε, κλαίγοντας κι αυτός μαζί μου.
Με λένε Γιάννη. Κάταγομαι από την Κρήτη. Είμαι 25 χρόνων και μένω πλέον στην Αθήνα. Εχω σπουδάσει Αγγλική φιλολογία.
Θυμήθηκα πριν λίγες μέρες μια συζήτηση που είχα με τον αδελφικός νου φιλο, το Στέφανο όταν ήμουν 19 χρόνων. Συνέχεια μου έλεγε για τα ωραία παιδικά χρόνια που είχε. Περνούσε τελεία. Τον ζηλευα. Όχι! Μάλλον χαιρόμουν για αυτόν, κάθως δεν είχε περάσει αυτα που είχα περάσει εγώ. Δεν άντεξα! Ήθελα να τον ρωτήσω.
"Οι γονείς σου; τσακώνονταν;"
"Ρε μαλακα, όλα τα ζευγάρια τσακώνονται, στα φυσιολογικά πλαίσια πάντα. Αλλά τα έβρισκαν την επόμενη μέρα ζητώντας ο ένας από τον άλλον συγνώμη"
Μπράβο για τους γονείς του. Απορώ βεβαίως για το Νίκο πως έγινε ψυχολόγος. Ψυχολόγοι γίνονται όσοι έχουν περάσει βιώματα. Αυτός; Όλα ήταν καλά. Περνούσε καταπληκτικα.
"Και φοβοσουν για τους τσακωμούς τους;" ρώτησα.
"Όχι ρε, μαλακας είσαι; Αφού αγαπιουνται. Και τότε και σήμερα. Ηξερα ότι θα τα βρουν"
Χλομιασα! Δεν ξέρω γιατί.! Θυμήθηκα πως ξεκίνησε η ζωή μου και τι έζησα σε αυτό το κολοσπιτο. Ένιωθα τα πόδια μου να μουδιαζουν, καθώς θυμήθηκα όλους τους τσακωμούς τ
YOU ARE READING
Φοβάμαι!
Adventure25χρόνος κανει μια αναδρομή στο παρελθόν και θυμάται τις καταστάσεις που πέρασε στο σπίτι του. Κάθε φορά ήταν παρών σε τσακωμούς των γονιών του και, σαν μεγαλύτερος αδερφός, προσπάθησε να προστατέψει τα αδέρφια του και τη μητέρα του, καθώς δεν ήταν...
