Geçirdiğim günlere bakarsak bu yöntemi kullanmaya başladığımdan beri daha huzurlu hissediyorum.Amacim hikayem cok ünlü olsun herkes yazdiklarimi okusun değil sadece içimi dökmek iyi geliyor fakat yeni bölüm eklerken pek mutlu bir sekilde yapmiyorum sonuçta seninde dediğin gibi hayatta her istediğim olmaz ? Boşluğa bakip düşündüğümde kendi kendime soruyorum.Çok mu sey istiyorum?
Arkamda koca bir üniversite sınavını bıraktım ve iyisiyle kötüsuyle lise hayatimi bitirdim.Geriye baktığımda ne ilkokul ne ortaokul ne de lise hayatim guzel geçmişti.Elbette güzel anilarim oldu kötü gecti diye onlari çöpe atamam fakat büyük resim bakinca pek iç açıci değil fakat buna rağmen isyankar olamak yerine uyumlu ve sessiz bir tip olmayi sectim.Gunumuze gelicek olursak eğer bu serüvenimi mutlu bir mezuniyetle suslemek istemistim fakat baba olmadı.Farkinda misin bilmiyorum ama yaptiklarin cidden kalbimi kiriyor sen belki farkli dusunuyorsun ama ben gozlerine baktigimda bana utancla bakan gözlerle bulusmaktan sıkıldım hatta bu yuzden konuşurken yuzune bakmadigim tek insan sensin.Belki sen bunlari hatirlamazsin bile aradan sadece bir ay geçmesi bile yeterli fakat ben unutamiyorum.Kirdigin dokuntuleri tek başıma toplamak gün geçtikçe zorlaşıyor baba.
Sence napmaliyim artik vazgecme zamani geldi gibime geliyor.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Broken Heart And Little Teen Girl
Non-FictionHerkesin hayatinda kendini ifade edemediği veya sadece susmak zorunda kaldığı anlar vardir.Bu doğru ve herkesin başına geliyor fakat baba ben kendi sessizliğimde bogulmaktan yoruldum.
