Siyahın Beyaz Yüzü (AYTİL)

2. BÖLÜM

Oturduğum yerden doğruldum ve kapıyı yumruklamaya başladım bir yandan da bağırmayı ihmal etmiyordum tabii,kimsenin kapıyı açmayacağını anlayınca kendimi yere fırlattım ki kapı açıldı. Tilki içeri girdi. Ve bana doğru dönüp konuşmaya başladı,

- kalk hadi gidiyoruz
- ne gitmesi ya ben hiç bir yere gelmiyorum diye yüzüne bağırdım. Bu sefer konuşmak yerine kolumu hayvan gibi çekmeye başladı.

Bir yandan bağırıyordum , bir yandan da kolumu kurtarmak için çırpınıyordum.

Sonunda kolumu bıraktı ve kapıyı açıp ön koltuğa doğru fırlattı. Hayvan. Sonra 2 saniye içerisinde yanımda bitti ve hızla arabayı sürmeye başladı.

- nereye gidiyoruz?
- gidince görürsün. Şimdi sus. Sessizlik istiyorum.

Laflara bak ya beyefendi hem beni kaçırıyor. Yetmemiş gibi bide çemkiriyor. Bu kadarı da fazla ama. Artık susmuycam ki zaten çok bile susmuştum.

- Sen kendini ne sanıyorsun ya böyle artist artist tavırlar. Bilmiş bilmiş konuşmalar. Hem gel seni tanımayan suçsuz bir insanı kaçır hayatını mahvet. Özgürlüğünü elinden al sonra birde bağ-
Sözümü bitirememiştim. Yüzüme inen tokatla başım sağa doğru dönmüştü ki yanaklarımın ıslanmasıyla ağladığımı fark ettim. Ona döndüğüm zaman bu sefer bağıran taraf o olmuştu.

- kim suçsuz? Sen mi ? Hiç sanmıyorum. Burada bi suçsuz varsa o da benim babamdı. Peki ne oldu? Adamın biri babamı öldürdü? Hem de kim mi ? Babamın bu hayattaki en güvendiği insan. En yakın arkadaşı. Salih IŞIK. Bilmem sana bir yerlerden tanıdık geldi mi?

Söylediği sözlerle başımdan aşağıya kaynar sular döküldü. Ne yani şimdi benim babam birini mi öldürmüştü? Hemde ortağını ve en yakın arkadaşını. Derin bir nefes aldım ve güçsüz çıkan sesimle konuştum.

- benim babam böyle bir şey yapmaz.
Dalga geçer gibi bir kahkaha attı ve ateş saçan gözlerini gözlerime dikti.

- Babamda öyle sanırdı. Şimdi sesini kes ve bana bir daha sakın bağırma.

Tekrar nefes aldım ve bu sefer bende sesimi güçlü tutmaya özen göstererek konuştum.

- benden ne istiyorsun peki?

Artık sabrı tükenmiş gibiydi. Bu sefer daha çok bağırarak konuştu.

- ADALET, ÖDESME ,İNTİKAM ve en önemlisi de ne biliyor musun? O adamın olan herşeyi herşeyi istiyorum. Ve buna senden başladım. Bu saatten sonra sende benimsin. Anladın mı? BENİM

Sinirle ve boğazım acıyana kadar bağırdım.

-Ben. Kimsenin değilim. Hiç kimsenin. Hele senin ASLA.

Bu sefer sessizce mırıldandı.

- sen öyle san.

Ellerimi yumruk yapıp pencereden dışarı baktım.

Bir sarsıntı olunca uyuduğumu anlamıştım. Bende ki de ne akıl ama insan kaçırılırken uyur mu? Yolu izleseydim belki kaçabilirdim. Şimdi dağlık bir yerdeydik. Bir hayvan tarafından pencere tıklatılinca hala arabada olduğumu fark ettim. Kapıyı açıp yavaş hareketlerle yürümeye başladım. Arkasını dönüp bana baktı. Yavaş yürüdüğümü görünce sabır dilenircesine yukarı baktı. Sonra hızla yanıma gelip kolumdan öküzümsü bir tavırla çekti. Kapının önüne gelince kapıyı açmak için kolumu bıraktı ve cebinden anahtarı çıkardı ve kapıyı açtı. Tilki içeri girer girmez hızla arkamı döndüm. Kacardim dimi ? Adımlarımı hızlandırdığım sırada arkamdan bir ses duydum.

- ciddi misin? Bari daha iyi bi zamanda kaçmayı deneseydin.

Kacamazmısim. Hic birşey demeden içeri girdim. Aradan birkaç saat geçmişti bende bu sure zarfında yukarıda uyumustum. Aşağıdan sesler gelmeye başlamıştı. Merdivenlerden indim. Adam çekmeceleri karıştırıyordu. Biraz daha yaklaşınca onun Tilki olmadığını anladim. Ne yani hırsız mi girmişti. Adam arkasını dönünce beni gördü. Daha ne olduğunu anlamadan beni çok sert bir şekilde yere itti. Kafami cam sehpaya carpmamla büyük bir aci hissettim. Gerisi karanlık.

Tilkinin anlatımından:

Bazı ihtiyaçlarımızı almak için alışverişe çıkmıştım. Ayline haber vermek için odaya girdiğimde uyuduğunu fark ettim. Bende sessizce odadan çıktım. Birkac saat sonra alışverişi bitirmistim. Eve hızlı bir şekilde gitmeye çalışıyordum aklım Aylinde kalmıştı. Umarım kaçmaya falan çalışmamıştır. Eve geldiğim sırada birisi evden çıkıp koşmaya başladı. Arkasından kossam da yetisemedim. Hızla eve koşup içeri girmemle kanlar içinde yerde yatan Aylini görmem bir oldu...