^KISKANÇ SEVGİLİM^(SEOLKOOK)

^3^

Bana doğru gelirken telaslanmistim ne yapacağımı şaşırdım ve babamın ben küçükken 2 yıl gönderdiği dövüş sanatlarını ilk kez bir kişi üzerinde denedim Kook yerde kıvranıyor du. Olamaz ne yapmıştım ben çocuğa dönmüştüm. Ahh manyak kafam keşke bazı şeyleri yapmadan önce düşünmeye vaktim olsa. Içimdeki ses hala konuşurken herkes bana bakıyordu. Burdan kacmaliydim zaten ilk günümdü müdür yarın gelebilecegimi söylemişti. Choa nın kolundan çıkarak okulun dışına kendimi attım eve gidemezdim çünkü dadım babama herşeyi anlatırdı bu yüzden biraz alışveriş yapıp yarı zamanlı işime gidecektim. Kıyafet mağazalarından birine girdim etrafa bakmaya başladım ustumdeki formalardan kurtulmam lazımdı biraz bakindiktan sonra bir t-şort ve şort alarak deneme kabinlerinden birine girdim ve üstümü değiştirdim sonra parasını ödeyerek dışarı çıktım zaten erken gidiyordum hızlı gitmeme gerek yoktu.Shortum fazla kısaydı heralde bütün oğlanlar bana bakıyordu umursamayarak yürümeye devam ettim.

Iş yerine gelince kapıyı ittirdim ve hemen taehyung'un bakışlarıyla karşılaştım

-Erkencisin bugün dedi
+Ayşşş hiç sorma bugün yaşadıklarımı okulun ilk günü olmasına çok zorlayıcı bir gündü
-Iyi tamam çok konustun otur da yemek yiyelim dedi gülerek

Gulumsedim ve oturdum. Iki tane ramen getirdi ve yemeye başladık.

-Bugün benim için de zordu 3. Eleman işten ayrıldığı için bütün işleri ben yaptım ama sonunda kurtaricim geldi.
+Yaa bütün işleri bana mı yaptircaksin
-Hayır sadece ev teslimatlarini sen yapacaksın o kadar acımasız birimiyim?

Tabikide değilsin dedim ve yanağını sıktım sonra siparişleri alarak motora bindim 3 adresin ikisini götürdüm ve sonuncu adresi aramaya başladım. Adresi bulunca durdum ve siparişleri vermek için arabadan indim ve kapıyı çaldım ve karşıma çıkan yüz ile şok oldum

+Ju-jungkook sen burda ne
- Burası benim evim dedi ve kolumdan tutarak içeri çekti. Sonra kapıyı kapatarak beni sert bir şekilde kapıya yasladi. Aramızda 5-6 cm vardı. Korkuyodum ama o karşımda sırıtıyordu. Neden ben diye düşündüm içimden bu kadar insan varken neden ben olmak zorundaydı ki...